Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 18 lipca 2008 r., sygn. III SA/Wa 1479/08

1. Żądanie - i egzekwowanie - wpisu sądowego w wysokości nieproporcjonalnej do możliwości zarobkowych skarżącego może być uznane za naruszenie prawa do Sądu z art. 45 Konstytucji RP i niewykonanie zobowiązań państwa wynikających z art. 6 § Europejskiej Konwencji Praw Człowieka (Dz.U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284).

2. Chociaż gwarancje ochrony prawnej przewidziane w art. 6 ust. 1 EKPCz nie mają zastosowania do postępowania, którego celem jest wznowienie postępowania zakończonego ostatecznym rozstrzygnięciem (por. decyzja ETPCz z 15 marca 2005 r. sygn. 51744/99, z 26 października 2004 r. sygn. 13990/04, z 29 lipca 2004 r. sygn. 77562/01, z 17 stycznia 1995 r. sygn. 25084/94), to pozbawienie prawa do wznowienia postępowania, jako jednej z dróg ubiegania się o sprawiedliwe rozstrzygnięcie sądowe, jest ograniczeniem prawa do sądu, stąd podlega ochronie przewidzianej w art. 45 ust. 1 Konstytucji.

3. Pozbawienie skarżącego możliwości skorzystania - efektywnego - z instytucji prawa pomocy podczas wznowienia postępowania sądowego, oznaczałoby pozbawienie skarżącego prawa do sądu rozumianego jako prawo do odpowiednio ukształtowanej procedury, a mianowicie prawa do wznowienia postępowania.

4. Wartościowanie praw konstytucyjnych, także na podstawie regulacji ustawowych o prawie pomocy, zawsze powinno następować z uwzględnieniem gwarancji zachowania godności osoby ludzkiej