Wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 listopada 2008 r., sygn. V SA/Wa 1940/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Joanna Zabłocka, Sędzia WSA - Beata Krajewska, Asesor WSA - Joanna Gierak - Podsiadły (spr.), Protokolant - Mariusz Dzierzęcki, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 listopada 2008 r. sprawy ze skargi M. M. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] maja 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych; uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi z 21 czerwca 2008 r., wniesionej przez M.M., jest decyzja Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z [...] maja 2008 r. o nr [...], wydana w następującym stanie faktycznym:

Pismem z 9 sierpnia 2006 r. Pan M.M. zwrócił się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o "umorzenie kosztów". Wskazał, że od [...] 2001 r. przebywa w Zakładzie Karnym, a to uniemożliwia mu spłatę ww. kosztów wobec ZUS.

Decyzją z [...] listopada 2006 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (dalej: ZUS), na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3, art. 28 ust. 2 oraz art. 32 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 ze zm.) - dalej: u.s.u.s., odmówił wnioskodawcy umorzenia należności w łącznej kwocie 4.520,11 zł z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ podał, że zadłużenie występujące w sprawie dotyczy należności na koncie Spółki i obejmuje (między innymi) nie podlegające żadnym ulgom składki należne za osoby ubezpieczone nie będące jednocześnie płatnikami składek. Stwierdził też, że nie znalazł podstaw do umorzenia zadłużenia ani w oparciu o art. 28 ust. 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, ani w oparciu o ust. 3a tego przepisu. Wskazał, że wprawdzie działalność Spółki, w której wnioskodawca był wspólnikiem, została zakończona, to jednak ZUS może dochodzić należności od jej wspólników na podstawie decyzji przerzucającej odpowiedzialność. W związku z tym brak jest możliwości uznania należności za całkowicie nieściągalne. Odnosząc się do sytuacji materialnej wnioskodawcy organ wskazał, iż aktualnie zobowiązany przebywa w Zakładzie Karnym, gdzie jest zatrudniony i za miesiąc lipiec 2006 r. otrzymał wynagrodzenie w wysokości 144,90 zł. Wskazał też, że na dochód rodziny wnioskodawcy -tj. jego oraz jego małżonki- składa się także świadczenie rentowe w wysokości 367,38 zł. Następnie organ podał, że stałe miesięczne wydatki tej rodziny, związane z opłatami czynszowymi, wynoszą 577,59 zł. Zaznaczył też, że żona wnioskodawcy leczy się w Poradni Zdrowia Psychicznego. Na koniec ZUS wyjaśnił, iż na podstawie art. 24 ust. 4 u.s.u.s. należności z tytułu składek podlegają przedawnieniu po upływie 10 lat licząc od dnia, w którym stały się wymagalne, przy czym okres ten może ulec wydłużeniu wskutek przerwania bądź zawieszenia okresu przedawnienia.