Postanowienie WSA w Kielcach z dnia 23 lutego 2009 r., sygn. I SA/Ke 33/09

Dnia 23 lutego 2009 roku Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach - Wydział I w składzie następującym: referendarz sądowy WSA Agnieszka Karyś-Adamczyk po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2009 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku B. F. o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi B. F. "A." na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...]. Nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za miesiąc marzec 2003r. p o s t a n a w i a zwolnić stronę skarżącą od kosztów sądowych.

Uzasadnienie

Wraz ze skargą z dnia 27 grudnia 2008r. wniesioną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za miesiąc marzec 2003r. B. F. złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.

Zgodnie z art. 252 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) wniosek taki powinien być złożony na urzędowym formularzu. Skarżąca nie dopełniła tego wymagania, w związku z tym za pismem z dnia 3 lutego 2009r. Sąd przesłał skarżącej urzędowy formularz PPF i zobowiązał do złożenia wypełnionego w/w formularza w terminie siedmiu dni od daty doręczenia niniejszego pisma pod rygorem pozostawienia wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania.

Skarżąca w zakreślonym w wezwaniu terminie złożyła w dniu 12 lutego 2009r. wniosek na formularzu PPF wnosząc o zwolnienie od kosztów sądowych.

We wniosku skarżąca oświadcza, że prowadzi gospodarstwo domowe wraz z synem w wieku 16 lat. Wraz ze skarżącą mieszka również córka skarżącej z mężem lecz prowadzą oni odrębne gospodarstwo domowe.

Według oświadczenia skarżąca i jej syn utrzymują się z dochodu uzyskiwanego przez skarżącą z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w wysokości 5820zł rocznie ( dochód za 2007r.) oraz z dochodu uzyskiwanego z tytułu renty rodzinnej w wysokości 535,28zł miesięcznie po zajęciu komorniczym 485,34zł. Łączne miesięczne dochody skarżącej stanowią kwotę ok. 1000zł.

Według oświadczenia w skład majątku skarżącej i osób pozostających z nią w gospodarstwie domowym wchodzi dom wielkości 100m-, budynek gospodarczy nieruchomość rolna wielkości 1,3ha (udział skarżącej 4/6, dzieci po 1/6).

Ponadto skarżąca podnosi, że koniec roku 2008 oraz miesiące roku 2009 wobec ciepłej zimy spowodowały zmniejszenie zakupu węgla, co nie wpłynęło na polepszenie sytuacji finansowej skarżącej.

Na gruncie obowiązujących przepisów postępowań sądowych obowiązuje zasada, według której koszty sądowe pokrywa strona dochodząca swych roszczeń. Regulacje postępowania sądowoadministracyjnego pozwalają skarżącym, nie posiadającym wystarczających środków finansowych koniecznych do ochrony ich interesu prawnego na ubieganie się o przyznanie tzw. prawa pomocy.

Instytucja przyznania prawa pomocy przysługuje osobie, która wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (prawo pomocy w zakresie całkowitym) bądź osobie, która wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (prawo pomocy w zakresie częściowym).

Ubiegający się o taką pomoc winien, więc w każdym wypadku poczynić oszczędności we własnych wydatkach, do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania rodziny. Dopiero gdyby poczynione w ten sposób oszczędności okazały się niewystarczające - może zwrócić się o pomoc państwa.

Analiza złożonego przez B. F. wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych wykazała, że wniosek ten zasługuje na uwzględnienie.

Biorąc pod uwagę sytuację finansową i życiową skarżącej, przede wszystkim wysokość uzyskiwanych dochodów (1000zł miesięcznie) oraz fakt, że skarżąca jest matką samotnie wychowującą syna należy stwierdzić, że wykazała należycie, iż nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Ponadto, sprawa będąca przedmiotem skargi nie jest jedyną sprawą skarżącej zawisłą w tut. Sądzie, co powoduje znaczny wzrost kosztów sądowych, a co za tym idzie duże obciążenie finansowe dla skarżącej..

Wobec powyższego orzeczono, na podstawie art. 258 §1 i § 2 pkt 7, art. 243, art. 244 § 1, art. 245, art. 246 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zwolnić stronę skarżącą od kosztów sądowych.