Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 14 kwietnia 2009 r., sygn. III SA/Po 6/09

Dnia 14 kwietnia 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Górecka Sędziowie WSA Marzenna Kosewska (spr.) WSA Barbara Koś Protokolant: st. sekr. sąd. Barbara Dropek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 marca 2009 roku przy udziale sprawy ze skargi D. I. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w Poznaniu z dnia 21 września 2006r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wniosku o zwrot kwoty zabezpieczenia I. uchyla zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie Dyrektora Izby Celnej w Poznaniu z dnia 31 lipca 2006 roku nr [...], II. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w Poznaniu na rzecz skarżącego kwotę [...],- ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, III. stwierdza, że zaskarżone postanowienie nie może być wykonane. /-/ B. Koś /-/ M. Górecka /-/ M. Kosewska WSA/wyr.1 - sentencja wyroku

Uzasadnienie

Pismem z dnia 14 czerwca 2006 r. D. I., działający przez pełnomocnika - radcę prawnego B. F., wniósł "ponownie" o zwrot nienależnie pobranego świadczenia z tytułu naliczenia podatku od towarów i usług dotyczącego zgłoszenia celnego z dnia 16 sierpnia 2002 r. dokonanego na podstawie dokumentu SAD [...].

Wnioskodawca wskazał, że mocą decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w Poznaniu z dnia 2 kwietnia 2003, nr [...], której adresatem był A sp. z o.o., określona została kwota długu celnego dla powyżej wskazanego zgłoszenia celnego w wysokości [...] zł. W toku postępowania Dyrektor Izby Celnej przyjął jednak błędne założenie, iż odpowiedzialna za zapłatę wskazanych należności jest Agencja Celna [...] D. I. dokonująca zgłoszenia jako przedstawiciel bezpośredni A sp. z o.o. W związku z tym Dyrektor Izby Celnej wyegzekwował należności w drodze realizacji gwarancji ubezpieczeniowej nr [...] z dnia 7 stycznia 2003 r. złożonej przez Agencję Celną [...] D. I. Zdaniem wnioskodawcy powyższe działanie organu celnego było bezzasadne i naruszyło jego interesy, co - jak podniósł zostało wykazane we wcześniejszej korespondencji, podkreślając nadto, że w toku postępowania organ nie wskazał podstawy prawnej odpowiedzialności skarżącego za zobowiązanie osoby trzeciej, jak również nie wydał decyzji o odpowiedzialności skarżącego za powstałe zobowiązanie.