Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 6 maja 2009 r., sygn. III SA/Po 5/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Maria Lorych-Olszanowska Sędzia WSA Barbara Koś WSA Mirella Ławniczak (spr.) Protokolant: sekr. sąd Janusz Maciaszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 maja 2009 r. przy udziale sprawy ze skargi D. I. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wniosku o zwrot kwoty zabezpieczenia I. uchyla zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] nr [...], II. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w [...] na rzecz skarżącego kwotę 355,- (trzysta pięćdziesiąt pięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, III. stwierdza, że zaskarżone postanowienie nie może być wykonane. /-/M. Ławniczak /-/M. Lorych - Olszanowska /-/B. Koś

Uzasadnienie

Pismem z dnia 14 czerwca 2006 r. D. I., działający przez pełnomocnika - radcę prawnego B. F., wniósł "ponownie" o zwrot nienależnie pobranego świadczenia z tytułu naliczenia podatku od towarów i usług dotyczącego zgłoszenia celnego z dnia 07 sierpnia 2002 r. dokonanego na podstawie dokumentu SAD [...]

Wnioskodawca wskazał, że mocą decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w [...] z dnia 28 marca 2003, nr [...], której adresatem był "A" sp. z o.o., określona została kwota długu celnego dla powyżej wskazanego zgłoszenia celnego w wysokości 23.672,50 zł. W toku postępowania Dyrektor Izby Celnej przyjął jednak błędne założenie, iż odpowiedzialna za zapłatę wskazanych należności jest Agencja Celna "B" D. I. dokonująca zgłoszenia jako przedstawiciel bezpośredni "A" sp. z o.o. W związku z tym Dyrektor Izby Celnej wyegzekwował należności w drodze realizacji gwarancji ubezpieczeniowej nr [...] z dnia 16 października 2002 r. złożonej przez Agencję Celną "B" D. I. Zdaniem wnioskodawcy powyższe działanie organu celnego było bezzasadne i naruszyło jego interesy, co - jak podniósł zostało wykazane we wcześniejszej korespondencji, podkreślając nadto, że w toku postępowania organ nie wskazał podstawy prawnej odpowiedzialności skarżącego za zobowiązanie osoby trzeciej, jak również nie wydał decyzji o odpowiedzialności skarżącego za powstałe zobowiązanie.