Wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 września 2009 r., sygn. VI SA/Wa 1110/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Olga Żurawska-Matusiak Sędzia WSA Urszula Wilk Protokolant Aneta Stefaniak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 września 2009 r. sprawy ze skargi E. C. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] września 2008 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia praw wynikających z licencji oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją Komendanta Głównego Policji z dnia [...] września 2008 r., wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i 268a K.p.a. oraz art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. z 2005 r. Nr 145, poz. 1221 z późn. zm.), po rozpatrzeniu odwołania E. C. (strony, skarżącego) od decyzji Komendanta Policji z dnia [...] czerwca 2008 r., zawieszającej prawa wynikające z licencji pracownika ochrony fizycznej drugiego stopnia, utrzymano w mocy zaskarżoną decyzję.

Ze zgromadzonego materiału dowodowego w przedmiotowej sprawie wynika, iż przeciwko stronie toczy się postępowanie karne o czyn z art. 297 § 1 k.k., zakończone wniesieniem przeciwko niej aktu oskarżenia do Sądu Rejonowego dla W. III Wydziału Karnego.

Na tej podstawie organ I instancji wszczął postępowanie administracyjne w sprawie zawieszenia praw wynikających z licencji pracownika ochrony fizycznej drugiego stopnia, pouczając stronę o przysługujących jej prawach w postępowaniu administracyjnym.

Decyzją z dnia [...] czerwca 2008 r. Komendant Policji zawiesił stronie uprawnienia wynikające z licencji.

Od tej decyzji strona w terminie ustawowym odwołała się do Komendanta Głównego Policji, zarzucając zaskarżonej decyzji obrazę zarówno prawa materialnego, tj. art. 32 ust. 2 ustawy o ochronie osób i mienia, jak i prawa procesowego, tj. art. 8 oraz art. 12 § 1 K.p.a.

Organ odwoławczy, po przeprowadzeniu postępowania i ponownym rozpatrzeniu sprawy stwierdził, że dyspozycja art. 32 ust. 2 ustawy o ochronie osób i mienia stanowi, iż komendant wojewódzki Policji, w przypadku powzięcia wiadomości o wszczęciu postępowania karnego przeciwko pracownikowi ochrony o przestępstwo inne niż przeciwko życiu, zdrowiu i mieniu, może zawiesić prawa wynikające z licencji do czasu wydania prawomocnego rozstrzygnięcia w sprawie. Przepis ten ma charakter fakultatywny, a zatem rozstrzygając na jego podstawie, organ administracji publicznej winien kierować się także zasadą celowości i słuszności rozstrzygnięcia wyrażoną w art. 7 K.p.a., nakazującym uwzględnianie interesu indywidualnego (słusznego interesu obywateli) i interesu społecznego. Przepis ten ogranicza swobodę organu administracyjnego w kształtowaniu treści rozstrzygnięcia, zwłaszcza w tych przypadkach, kiedy przepisy prawa materialnego pozostawiają temu organowi wybór w ustaleniu następstw prawnych faktu uznanego za udowodniony.