Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 15 stycznia 2010 r., sygn. I SA/Wr 1763/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Zbigniew Łoboda, Sędziowie: Sędzia WSA Ewa Kamieniecka, Sędzia WSA Marta Semiczek (sprawozdawca), Protokolant: Ewelina Bedyńska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 15 stycznia 2010 r. przy udziale sprawy ze skargi A. sp. z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie straty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2003 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza na rzecz skarżącej od Dyrektora Izby Skarbowej we W. kwotę 757,00 (siedemset pięćdziesiąt siedem) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej we W. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. z dnia [...] r. nr [...] określającej"A" Sp. z o.o. z w W. ( Zwanej dalej Stroną, Skarżącą) stratę w podatku dochodowym od osób prawnych za 2003 rok w wysokości [...] zł

Organ pierwszej instancji stwierdził, iż w wykazanym zeznaniu ostatecznym CIT-8 za 2003 rok Spółka zawyżyła stratę podatkową o kwotę [...] zł. Zawyżenie straty podatkowej powstało w wyniku zawyżenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę [...] zł, stanowiącą zawyżenie opłaty z tytułu zawartej w dniu [...] r. z "B" Sp. z o.o. umowy poddzierżawy pomieszczeń biurowych i placu parkingowego położonego [...].

Od powyższej decyzji Spółka złożyła odwołanie, w którym zarzuciła naruszenie art. 122, art. 124 i art. 187 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. Nr 8 z 2005r., poz. 60 ze zm.). W ocenie Strony organ podatkowy I instancji nie podjął wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz nie wyjaśnił Stronie zasadności przesłanek, którymi się kierował przy załatwieniu sprawy.

Strona wywodziła, że czynsz w wysokości 3.000,00 zł miesięcznie obejmował także zużyte media. Zarzuciła, że Organ podatkowy I instancji rażąco mija się z prawdą przyjmując, iż pomieszczenia biurowe znajdowały się w drewnianym baraku biurowym o niskim standardzie oraz, że plac parkingowy w większości nie był utwardzony. Dodatkowo wskazała, iż do wyceny "rynkowej" wartości czynszu, organ podatkowy przyjął stawkę zastosowaną dla powierzchni sklepowo-magazynowej o niskim standardzie, nie ustalając przy tym, jaka jest proporcja powierzchni magazynowej do sklepowej, czy cała powierzchnia była ogrzewana, jaka część powierzchni wynajmowanej była objęta stawką 18, 69 zł, czy wynajęta powierzchnia była wyposażona w urządzenia, czy najemca był dodatkowo obciążany za media oraz czy był dostęp do sieci informatycznej. Dlatego też przyjęta do porównania wartości czynszu stawka dla powierzchni sklepowo-magazynowej o niskim standardzie-zdaniem Spółki - nie może być uznana za porównywalną.