Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 11 lutego 2010 r., sygn. II SA/Gd 545/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wanda Antończyk (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Jan Jędrkowiak Sędzia WSA Mariola Jaroszewska Protokolant Starszy sekretarz sądowy Katarzyna Gross po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2010 r. na rozprawie sprawy ze skargi T. P.o na uchwałę Rady Miasta z dnia 27 czerwca 2007 r., nr ,,, w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu 27 czerwca 2007r. Rada Miasta podjęła uchwałę nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części dzielnicy L. w G., rejon ulic [...], [...].

Wezwaniem z dnia 1 czerwca 2009 r. skarżący T. P. wezwał Radę Gminy do usunięcia naruszenia prawa oraz jego interesu prawnego poprzez zmianę postanowień planu w sposób polegający na zmianie § 3 ust. 1 lit. c/ karty terenu nr [...] poprzez ustalenie nieprzekraczalnej linii z linią rozgraniczającą funkcje terenu [...] i terenu [...] w treści rysunku planu.

W uzasadnieniu wezwania skarżący wskazał, że dla nieruchomości stanowiących jego własność znajdujących się na działce nr [...] / [...]/ wprowadzono ograniczenie linii zabudowy, ustalając je w odległości dalszej niż dla linii zabudowy nieruchomości sąsiedniej / ul. [...]/, a nawet większej niż linia rozgraniczająca funkcje dla terenu [...] i terenu [...], znacząco degradując możliwości inwestycyjne tej nieruchomości. Powyższe ograniczenie własności powoduje naruszenie możliwości swobodnego korzystania z nieruchomości w zakresie uprawnień właścicielskich z art. 140 kc oraz narusza zasadę równości wyrażoną w art. 32 ust. 1 w zw. z art. 64 ust. 2 Konstytucji, albowiem własność zarówno prywatna, jak i podmiotów publicznych podlega jednakowej ochronie i za niedopuszczalne uznać należy uprzywilejowanie lub dyskryminację jakiegokolwiek podmiotu. Wskazano, że naruszenie powyższych zasad wynika z nierównego traktowania w zapisach planu odległości możliwej zabudowy od krawędzi jezdni / ul. [...]/ dla budynku nr [...]. Dla budynku nr [...] zapisy planu dopuszczają możliwość zabudowy od krawędzi jezdni nawet w odległości ok. 3m, natomiast dla budynku nr [...] / działka nr [...]/ plan przewiduje na całej długości odległość ok. 9m od krawędzi jezdni. Brak jest jakiegokolwiek przekonywującego powodu większego ograniczenia własności dla nieruchomości skarżącego, aniżeli dla nieruchomości sąsiedniej, w szczególności w sytuacji, możliwości uzyskania dodatkowego terenu kosztem wyłącznie terenów gminnych, znajdujących się po drugiej stronie ul. [...]- naprzeciwko budynku [...]. skarżący podał, że powyższy zarzut jest tożsamy z przyczyną dla której Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku stwierdził nieważność uchwały Rady Miasta w przedmiotowej sprawie. Podkreślono, że podnoszona wówczas przed Sądem argumentacja organu o braku tożsamości sąsiednich nieruchomości ze względu na tymczasowy charakter zabudowy nieruchomości nr [...], w przeciwieństwie do nieruchomości nr [...], nie przekonała Sądu, co do usprawiedliwionej przyczyny naruszenia zasady równości co do odległości nieprzekraczalnej linii zabudowy od krawędzi ul. [...]. Skarżący oświadczył, że nowy plan nie wprowadza żadnych zmian co do możliwości zabudowy jego nieruchomości, dlatego uchyla się od złożonego oświadczenia o uzgodnieniu projektu planu, albowiem złożył je pod wpływem błędu wywołanego przez pracowników biura.