Wyrok WSA w Krakowie z dnia 10 czerwca 2010 r., sygn. II SA/Kr 393/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Niecikowski Sędziowie: WSA Mirosław Bator WSA Renata Czeluśniak (spr.) Protokolant: Maciej Żelazny po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi J.J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 3 lutego 2010 r. nr [....] w przedmiocie kary pieniężnej za usunięcie drzew I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz skarżącej J.J. kwotę 200 zł (dwieście złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta K. , działając na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 2, ust. 2 oraz art. 89 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2004 r. Nr 92, poz. 880 ze zm.) oraz § 2 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 13 października 2004 r. w sprawie stawek opłat dla poszczególnych rodzajów i gatunków drzew (Dz. U. z 2004 r. Nr 228, poz. 2306) i art. 104 kpa, decyzją z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] wymierzył J.J. karę pieniężną w kwocie 638.699,82 zł za usunięcie bez wymaganego zezwolenia drzew (24 sztuk sosen) z terenu nieruchomości położnej w K. przy ul. [...], oznaczonej jako działka ewidencyjna nr 1

W uzasadnieniu decyzji organ podniósł, iż J.J. jest właścicielką nieruchomości oznaczonej jako działka nr 1 w obr. [...] i uzyskała decyzję znak [...] zezwalającą na usunięcie 116 sztuk drzew (suchych i obumierających), z równoczesnym obowiązkiem posadzenia 116 sztuk innych drzew. Jednakże podczas kontroli w dniu 25 lipca 2007 r. stwierdzono usunięcie 24 sztuk drzew (gatunek sosna), które nie były ujęte w powołanej decyzji. Pomiary obwodów pozostałych po ścince drzew zostały dokonane taśmą mierniczą przez specjalistów z zakresu dendrologii. Organ ustalił również, iż drzewa - 24 sztuki sosen - były w wieku powyżej 5 lat - w oparciu o opracowanie prof. L.M.

Od decyzji tej odwołanie złożyła J.J. wnosząc o jej uchylenie i umorzenie postępowania przed organem I instancji, ewentualnie przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania organowi I instancji.