Wyrok WSA w Krakowie z dnia 22 października 2010 r., sygn. II SA/Kr 758/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Tuszyńska Sędziowie : WSA Jacek Bursa WSA Mirosław Bator (spr.) Protokolant : Małgorzata Piwowar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 października 2010 r. sprawy ze skargi W.G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 27 kwietnia 2010 r. nr [....] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji, II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz skarżącej W.G. kwotę 457 zł (czterysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 20 czerwca 1983 r., Naczelnik Dzielnicy Kraków [...] działając na podstawie art. 16 ust. 1-4 ustawy z dnia 22 kwietnia 1959 r. o remontach i odbudowie oraz o wykańczaniu budowy i nadbudowie budynków (Dz. U. z 1968 r. Nr 36, poz. 249), art. 8, art. 12, art. 14 i art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 12 marca 1958 r., o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości orzekł o przejęciu na własność Skarbu Państwa nieruchomości położonej w K. przy ul. [...] (obecnie ul. [...]) stanowiącej własność J. z B. - nieznanej z miejsca pobytu. W dniu 7 maja 1990 r. odwołanie od tej decyzji złożyła J. S. zarzucając, że błędnym było stanowisko wyrażone w decyzji, iż ujawniona w księdze wieczystej właścicielka nieruchomości jest osobą nieznaną z miejsca pobytu, ponieważ adres jej zamieszkania był znany organowi I instancji od pełnomocnika właścicielki nieruchomości. Nadto w odwołaniu wskazano, iż w chwili wydania decyzji o przejęciu nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa, pełnomocnik właścicielki - J. L. - już nie żył, a zatem nie dokonano prawidłowego zawiadomienia i doręczenia decyzji stronie zainteresowanej. Po rozpatrzeniu odwołania Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym Województwa [...] decyzją z dnia 24 października 1990 r. stwierdziło nieważność decyzji z dnia 20 czerwca 1983 r., przyjmując, że została ona wydana z rażącym naruszeniem prawa. Powyższą decyzję uchylił Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie wyrokiem z dnia 10 czerwca 1991 r. sygn. akt SA/Kr 18/91 wskazując, że w sprawie nie wyjaśniono, czy decyzja o przejęciu nieruchomości posiadała przymiot decyzji ostatecznej. Kolejną decyzją z dnia 30 września 1993 r. nr Kol. Odw. [...] Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym Województwa [...] uchyliło decyzję z dnia 20 czerwca 1983 r. i orzekło o przekazaniu tej sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. W wyniku złożonego przez Prezydenta Miasta [...] wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 30 września 1993 r., Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa decyzją z dnia 30 czerwca 1994 r. odmówił stwierdzenia nieważności tej decyzji. Wyrokiem z dnia 20 stycznia 1997 r. sygn. akt IV SA 191/95 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił powyższą decyzję Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 30 czerwca 1994 r. wskazując, że organ odwoławczy nie wyjaśnił wszystkich okoliczności faktycznych sprawy i nie dokonał prawidłowej oceny prawnej. W wyroku tym sąd wskazał, że Zarząd Rewaloryzacji Zespołów Zabytkowych K. (ZRZZK) miał przymiot strony postępowania, a zatem wyjaśnienia wymaga kwestia doręczenia decyzji z 1983 r. tej jednostce. Decyzją z dnia 13 marca 2002 r. znak: Kol. Odw. [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] stwierdziło nieważność decyzji z dnia 30 września 1993 r. wskazując, że decyzja z dnia 20 czerwca 1983 r. posiadała przymiot ostateczności, a tym samym nie można było rozpatrywać odwołania złożonego w dniu 7 maja 1990 r. Rozpatrując sprawę ponownie Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z dnia 26 lipca 2002 r. znak Kol. Odw. [...] utrzymało w mocy własną decyzję z dnia 13 marca 2002 r. Obie te decyzje zostały uchylone wyrokiem Wojewódzkiego Sąd Administracyjnego w Krakowie z dnia 6 czerwca 2006 r. sygn. akt II SA/Kr 2348/02, który stanął na stanowisku, iż dotychczasowe postępowanie dowodowe nie wykazało faktu doręczenia decyzji z 20 czerwca 1983 r. Zarządowi Rewaloryzacji Zespołów Zabytkowych K. oraz wskazał dowody jakie organ powinien przeprowadzić aby okoliczność tą wyjaśnić.