Postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 21 października 2010 r., sygn. II SAB/Po 53/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tomasz Świstak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 października 2010 r. w sprawie ze skargi B. B. na bezczynność Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w P. w przedmiocie zamiany gruntów postanawia odrzucić skargę. /-/ T. Świstak

Uzasadnienie

Pismem z dnia 14 września 2010 r. B. B. wniósł skargę na bezczynność Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w P. polegającą na bezpodstawnym uchylaniu się od przeprowadzenia postępowania administracyjnego w sprawie zamiany lub sprzedaży gruntów leśnych położonych w Nadleśnictwie S. Skarżący wyjaśnił, iż jego wniosek z dnia 27 kwietnia 2010 r. o sprzedaż lub zamianę gruntów leśnych (wynikający z art. 38 ust. 3 i art. 38e ustawy o lasach z dnia 28 września 1991 r.) został skierowany do Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych. Pismem z dnia 30 czerwca 2010 r. Dyrektor Generalny Lasów Państwowych poinformował go o przekazaniu ww. wniosku według kompetencji do Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w P., który postanowieniem z dnia z dnia 7 lipca 2010 r przekazał sprawę według właściwości Dyrektorowi Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w P. Skarżący podniósł, iż zarówno z treści ww. pisma Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych jak i postanowienia Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w P. wynika, iż w przedmiotowej sprawie winny być zastosowane przepisu kodeksu postępowania administracyjnego. Natomiast Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w P. nieprzeprowadziwszy postępowania administracyjnego poinformował skarżącego pismem z dnia 26 lipca 2010 r., iż nie wyraża zgody na zamianę nieruchomość. Pismo to nie zwierało pouczenia o przysługujących zainteresowanemu środkach odwoławczych. Ponadto B. B. podniósł, iż odpowiadając na jego wezwanie z dnia 6 sierpnia 2010 r. do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w P. bezzasadnie stwierdził, iż nie jest organem spełniającym warunki z art. 1 kodeksu postępowania administracyjnego.