Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 15 października 2010 r., sygn. II SA/Wr 364/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak Sędziowie Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz Sędzia WSA Alicja Palus (spr.) Protokolant Asystent sędziego Aleksandra Siwińska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 28 września 2010 r. sprawy ze skargi M. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji o wykonaniu aktu nadania I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] r. nr [...]; II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana; III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. na rzecz skarżącej kwotę 457 zł (czterysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowoadministracyjnego

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. (SKO[...]) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. działając na podstawie art. 158 § 1 w związku z art. 105 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego umorzyło postępowanie o stwierdzenie nieważności decyzji o wykonaniu aktu nadania (ustalenie granic i ceny) Naczelnika Miasta P. z dnia [...] r. (Nr[...]).

W uzasadnieniu organ wskazał, iż decyzją z dnia [...] r. (Nr[...] ) Naczelnik Miasta P. ustalił granice gospodarstwa nr [...]położonego w P. o pow. 2,91 ha nadanym na własność aktami nadania z dnia [...] r. A.C. w 1/3 części, M.F. w 1/3 części, J. M. w 1/3 części oraz ustalił cenę (szacunek) gospodarstwa w wysokości 297,86 kwintali żyta.

O stwierdzenie nieważności powyższej decyzji wystąpił pełnomocnik M.J., zarzucając temu orzeczeniu naruszenie przepisów o właściwości (art. 156 § 1 pkt 1 KPA) oraz wydanie bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa (art. 156 § 1 pkt 2 KPA). Wskazał przy tym, iż przez rażące naruszenie prawa należy rozumieć zarówno naruszenie prawa materialnego, proceduralnego - w szczególności naruszenie art. art. 7, 8, 9, 10 § 1 i § 3, 13 § 1, 19 i innych będących konsekwencją naruszenia art. 28 KPA - jak i powołanie się w decyzji na przepisy już nieobowiązujące. Nadto wskazał, że A.C. zmarła w 1960 r., a mimo to wobec niej został zastosowany przepis dekretu z 1951 r. o nabyciu nieruchomości z dniem 6 września 1951 r., natomiast wobec M.J. z pełną świadomością zostało złamane prawo. W dalszej części uzasadnienia złożonego wniosku wyjaśniono, iż M.J., jest córką M. J. z domu R.i K.J., którzy choć posiadali obywatelstwo niemieckie to jednak z pochodzenia byli Polakami. Po ich zaś wyjeździe w 1946 r. do Niemiec należące do nich gospodarstwo prowadziły córki: M.J., A.J. i E.J. oraz ich babcia A.R. (matka M.J.). Wszystkie trzy siostry założyły w Polsce swoje rodziny i przyjęły polskie obywatelstwo, które M.J. posiada do dnia dzisiejszego, a nadto jest zameldowana na pobyt stały w P. Podkreślono także, że powyższe gospodarstwo rolne siostry podzieliły do użytkowania na trzy części i prowadziły je wspólnie z mężami i dziećmi. E.J. przyjęła nazwisko męża - M., A. J. - męża C., zaś M.J.pozostała przy swoim nazwisku, bo zawarła w 1952 r. tylko ślub kościelny w obrządku katolickim w P., wychodząc za mąż za M. F. Po śmierci w 1956 r. E. M. z domu J. - jej częścią nieruchomości zarządzał mąż J., zaś po śmierci w 1960 r. A. C. z domu J. prowadzenie gospodarstwa rolnego przejął jej mąż J. Wskazano nadto, że w 1970 r. M. J. wyjechała do Niemiec z zamiarem jedynie odwiedzenia schorowanej matki, jednakże została tam na stałe, nie tracąc przy tym polskiego obywatelstwa i utrzymując kontakty ze swoim mężem, któremu do czasu powrotu zleciła prowadzenie gospodarstwa rolnego oraz pomagała finansowo. Wyjaśniono także, iż Naczelnikowi P. był znany jej adres pobytu i nic nie stało na przeszkodzie w zawiadomieniu jej o wszczęciu postępowania prowadzącego do straty jej majątku. W rezultacie jednak decyzji z dnia [...] r. w księdze wieczystej nr [...] wpisany został M. F. jako współwłaściciel w 1/3 części wymienionego gospodarstwa rolnego - działek gruntu - nr[...] , [...] , [...] i [...] w P. e, który to następnie w dniu [...]r. umową sprzedaży (rep. A numer 4810/1992) zawartą w Kancelarii Notarialnej L.B.sprzedał (strona i świadkowie twierdzą, że fikcyjnie) swój udział w nieruchomości małżonkom K. i S. D.