Postanowienie WSA w Olsztynie z dnia 24 listopada 2010 r., sygn. II SA/Ol 84/09

UZASADNIENIE Postanowieniem z dnia 1 kwietnia 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie przyznał A.W. prawo pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów i ustanowienie adwokata. Wyrokiem z dnia 18 czerwca 2009 r. Sąd oddalił skargę A.W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia 19 grudnia 2008 r. w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy i przyznał od Skarbu Państwa na rzecz adwokata A.K. kwotę 240 zł netto powiększoną o należny podatek VAT, tytułem wynagrodzenia nieopłaconej pomocy prawnej udzielnej skarżącemu z urzędu. Wyrokiem z dnia 17 czerwca 2010 r., sygn. I OSK 1152/09, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną skarżącego od powyższego wyroku WSA. W dniu 8 listopada 2010 r. wyznaczony adwokat A.K. złożył w Sądzie wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej wykonanej z urzędu w kwocie 424 zł, które nie zostały uiszczone w całości lub części przez skarżącego. W załączeniu pełnomocnik przedstawił zestawienie kosztów, jakie poniósł w związku z udziałem w postępowaniu przed sądem drugiej instancji. Do kosztów tych zaliczył: koszt zastępstwa z urzędu w wysokości 150 % stawki minimalnej, tj. 270 zł netto, powiększone o 59,40 zł podatku VAT oraz niezbędne wydatki, na które składały się: koszty biletu autobusowego na trasie O. - Warszawa (25 zł), koszt dojazdu taksówką na dworzec autobusowy w O. i przejazdu taksówką na trasie Pałac Kultury i Nauki w Warszawie- siedziba NSA (łącznie 27,60 zł), koszt biletu autobusowego na trasie Warszawa - O. (25 zł) oraz opłatę skarbową od pełnomocnictwa substytucyjnego (17 zł). Pełnomocnik załączył 3 paragony fiskalne, dokumentujące jego niezbędne wydatki. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje. Stosownie do art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wyznaczony adwokat ma prawo do wynagrodzenia za podjęte czynności w zakresie nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Zgodnie natomiast z § 18 ust. 1 pkt 2 lit. a rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348, ze zm.) stawka minimalna w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej oraz udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym wynosi - 75 % stawki minimalnej określonej w pkt 1, nie mniej niż 120 zł. Stawka minimalna w tej sprawie wynosi 180 zł (75% stawki minimalnej w wysokości 240 zł) i stosownie do § 2 pkt 3 tego rozporządzenia została podwyższona o należny podatek od towarów i usług. Wprawdzie adwokat wnioskował o przyznanie kosztów w wysokości 150 % stawki minimalnej, jednakże na podstawie § 19 pkt 1 cytowanego rozporządzenia sąd może przyznać opłatę wyższą od stawki minimalnej tylko i wyłącznie w uzasadnionych szczególnymi okolicznościami przypadkach spraw o wyjątkowo skomplikowanym charakterze, w związku z którym zachodzi konieczność wykonania pracy nieproporcjonalnej do ustalonej stawki minimalnej (por. postanowienie NSA z dnia 4 listopada 2008 r., sygn. I OZ 825/08). W niniejszej sprawie sytuacja taka nie zachodzi. Sprawa, w której wyznaczono adwokata A.K. pełnomocnikiem z urzędu nie cechuje się stopniem skomplikowania uzasadniającym przyznanie wynagrodzenia w zwiększonej do 150 % wysokości stawki minimalnej. Odnosząc się natomiast do wniosku w części dotyczącej zwrotu niezbędnych wydatków adwokata, przypomnieć należy, że zgodnie z § 19 pkt 2 wskazanego wyżej rozporządzenia, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują niezbędne, udokumentowane wydatki adwokata. To tych kosztów należy opłata skarbowa za złożenie odpisu dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa substytucyjnego w postępowaniu sądowym. Ponadto adwokat udokumentował poniesienie kosztu 25 zł przejazdu na trasie O.- Warszawa i kwotę 9,60 zł uiszczona tytułem przejazdu taksówką w Warszawie, gdyż przedstawił paragony fiskalne dokumentujące zakup tych usługi. Brak jest dokumentu potwierdzającego przejazd na trasie Warszawa - O. jednakże przyjąć należy, że koszt tego przejazdu jest taki sam jak w odwrotną stronę (25 zł). Odnośnie przejazdu taksówką w O. Sąd uznał, że wnioskodawca nie udokumentował poniesienia tego wydatku. Adwokat załączył wprawdzie wydruk niefiskalny na kwotę 18 zł, lecz nie wynika z niego, za przejazd w jakiej miejscowości, w godzinach 3:45 - 3:52, została uiszczona ta kwota 18 zł, co wyklucza możliwość zwrotu tej kwoty. Biorąc powyższe pod uwagę na podstawie art. 250 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji