Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 3 grudnia 2010 r., sygn. II SA/Wr 515/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Halina Kremis Sędzia NSA Zygmunt Wiśniewski Sędzia WSA Anna Siedlecka (spr.) Protokolant Patrycja Kikosicka-Jędrzejczak po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 3 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi Wojewody Dolnośląskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Trzebnicy z dnia 6 lipca 2010 r. nr XXXIX/396/10 w przedmiocie wyrażenia zgody na zastosowanie bonifikaty od ceny nieruchomości gruntowej sprzedawanej na rzecz właścicieli lokali I. stwierdza nieważność § 3 zaskarżonej uchwały; II. stwierdza, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu w części określonej w punkcie I

Uzasadnienie

Wojewoda Dolnośląski działając jako organ nadzoru wystąpił ze skargą do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu o stwierdzenie nieważności § 3 uchwały nr XXXIX/396/10 Rady Miejskiej w Trzebnicy z dnia 6 lipca 2010 r. w sprawie wyrażenia zgody na zastosowanie bonifikaty od ceny nieruchomości gruntowej sprzedawanej na rzecz właścicieli lokali w wyniku realizacji roszczeń, o których mowa w art. 209a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, z powodu istotnego naruszenia art. 11 oraz art. 25 ust. 1 tej ustawy.

W ocenie organu nadzoru, przepis § 3 uchwały, nakładający obowiązek poniesienia kosztów przygotowania do zbycia nieruchomości komunalnych na osoby zainteresowane ich zakupem, wydany został z przekroczeniem granic upoważnienia zawartego w art. 68 ust. 1 pkt 8 ustawy o gospodarce nieruchomościami zwanej dalej u.g.n. Wskazany przepis upoważnia do wyrażenia zgody na udzielenie bonifikaty od ceny zbywanej nieruchomości. Nie upoważnia natomiast do określenia warunków podjęcia rokowań między organem wykonawczym gminy a potencjalnym nabywcą nieruchomości. Przyjąć należy, tak jak to uczynił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku, w wyroku z snia 24 września 2009 r.(sygn. II SA/Bk 486/2009 -LEX Polonica nr 2224693), że to przyszłe strony umowy sprzedaży nieruchomości komunalnej decydują o rozkładzie kosztów związanych z jej zawarciem. Warunki przeniesienia własności określonej nieruchomości powinny zostać skonkretyzowane w mowie przenoszącej własność. Umowę tę zawiera organ wykonawczy gminy, działając w ramach kompetencji wynikających z przepisów art. 11 i art. 25 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Uchwała rady gminy nie może zawierać elementów umowy sprzedaży, mającej zostać zawartą w przyszłości, gdyż stawia to organ wykonawczy gminy w roli "technicznego wykonawcy" woli rady gminy. Rozwiązanie takie jest nie do pogodzenia z pozycją wójta jako organu gospodarującego gminnym zasobem nieruchomości.