Wyrok WSA w Krakowie z dnia 25 lutego 2011 r., sygn. I SA/Kr 1000/10

| |W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 25 lutego 2011 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Paweł Dąbek (spr.), Sędzia: WSA Piotr Głowacki, Sędzia: WSA Bogusław Wolas, Protokolant: Jolanta Płoch, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lutego 2011 r., sprawy ze skargi G. Sp. z o.o. w P., na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej, z dnia 9 kwietnia 2010 r. Nr [...], w przedmiocie określenia wysokości kwoty nieprzekazanej przez dłużnika zajętej wierzytelności -skargę oddala

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej postanowieniem z dnia 9 kwietnia 2010 r. nr [...] utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 31 grudnia 2009 r. nr [...] w sprawie określenia wysokości kwoty nieprzekazanej przez dłużnika zajętej wierzytelności. W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia stwierdził, że organ I instancji prowadził postępowanie egzekucyjne przeciwko "G" sp. z o.o. W toku tego postępowania zajęta została wierzytelność u dłużnika zobowiązanej spółki "G" Sp. z o.o. na łączną kwotę 857.536,76 zł. Pismo w sprawie zajęcia zostało odebrane w dniu 29.04.2009r. Kolejne zajęcie na kwotę 19.363,20 zł zostało dokonane pismem z dnia 30 czerwca 2009r. Ponieważ dłużnik zajętej wierzytelności nie udzielił odpowiedzi w sprawie zajęcia, pomimo stosownego pouczenia w tym zakresie, pracownicy organu I instancji przeprowadzili kontrolę prawidłowości realizacji zastosowanego środka egzekucyjnego. Efektem tej kontroli było pismo "G" Sp. z o.o. z dnia 20 sierpnia 2009r., w którym oświadczyła ona, iż saldo jej zobowiązań na rzecz dłużnika "G" sp. z o.o. wynosi na dzień 30 kwietnia 2009r. 2.184.307,05 zł oraz że będzie spłacać zobowiązania wobec urzędu skarbowego co tydzień w kwocie 20.000 zł począwszy od dnia 24 sierpnia 2009r. Organ podatkowy powołał się na art. 71b ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, który daje organowi prawo do ściągnięcia zajętej wierzytelności, jeżeli dłużnik zajętej wierzytelności bezpodstawnie uchyla się od jej przekazania. Podstawą do uchylenia się od przekazania należności mogą być jedynie takie okoliczności prawne, które umożliwiają dłużnikowi zajętej wierzytelności uchylenie się od wykonania zobowiązania względem wierzyciela (np. zarzut przedawnienia, potrącenie itp.). "G" Sp. z o.o. przekazała w okresie od 27 sierpnia 2009 r. do 2 listopada 2009 r. organowi egzekucyjnemu łącznie kwotę 87.373,94 zł. Jednocześnie jej zobowiązania wobec dłużnika "G" sp. z o.o. znacznie przewyższały kwotę nieprzekazanych wierzytelności określonych w postanowieniu organu I instancji i wynosiły na dzień 30 kwietnia 2009 r. 2.184.307,05zł. Skoro zatem "G" Sp. z o.o. nie dochowała terminu do złożenia oświadczenia, a następnie nie przekazywała organowi egzekucyjnemu kwot tytułem zajętej wierzytelności, w wysokości i w terminach przez siebie zadeklarowanych, to uzasadnione jest stanowisko, że bezpodstawnie uchylała się od przekazania zajętej wierzytelności. To zaś stanowiło podstawę do wydania postanowienia o którym mowa w art. 71 a § 9 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.