Wyrok WSA w Lublinie z dnia 9 lutego 2011 r., sygn. I SA/Lu 741/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk, Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz,, WSA Halina Chitrosz (sprawozdawca), Protokolant Referent Ewelina Piskorek, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 9 lutego 2011r. sprawy ze skargi K. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. przyznaje doradcy podatkowemu M. B. wynagrodzenie w kwocie [...] tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz kwotę [...] tytułem zwrotu wydatków

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 20 lipca 2010r., Nr [...], Dyrektor Izby Skarbowej, na podstawie art. 233§ 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (jednolity tekst : Dz.U.z 2005r. Nr 8, poz.60 z późn.zm.) po rozpatrzeniu odwołania K. M. od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 6 maja 2010r., Nr [...] w sprawie odmowy umorzenia zaległości podatkowej z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004r. wynoszącej na dzień złożenia wniosku (tj. 10 marca 2010r.) - 7.626,35 zł wraz z należnymi odsetkami za zwłokę w wysokości 4.445,00 zł. - utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji.

W jej uzasadnieniu podano, że skarżąca we wniosku o umorzenie zaległości podatkowej powołała się na swoją ciężką sytuację materialną oraz problemy zdrowotne, wskazując na takie schorzenia, jak: astma oskrzelowa, nerwica, kamica, zwyrodnienie stawów, niewydolność naczyniowa. Podnosiła, iż po zajęciu egzekucyjnym świadczeń rentowych, zostaje jej kwota 973,00 zł miesięcznie, z której pokrywa wydatki związane z utrzymaniem, takie jak czynsz 420,22 zł, gaz 151,66 zł, energia elektryczna 134,19 zł, telefon 183,32 zł, co daje kwotę 889,39 zł.

Od decyzji organu I instancji odmawiającej umorzenia zaległości podatkowej, skarżąca wniosła odwołanie, w którym zarzucając błędną wykładnię art.67a § 1 pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa oraz naruszenie art. 187 § 1 tej ustawy, wyraziła pogląd, iż organ nie poddał ocenie jej statusu majątkowego i jego wpływu na wniosek, traktując go marginalnie. Wskazując, iż z uwagi na wiek i stan zdrowia nie ma rokowań na pojawienie się innych źródeł dochodów dających szansę na przyśpieszenie spłaty zadłużenia, powołała się na orzecznictwo sądowadministracyjne, dotyczące wykładni pojęcia "ważnego interesu podatnika". Końcowo podkreśliła, iż nie dysponuje żadnym oszczędnościami i nie posiada majątku, którego spieniężenie pozwoliłoby na wcześniejszą spłatę zaległości.