Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 16 marca 2011 r., sygn. IV SA/Po 1057/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Radzicka Sędziowie WSA Donata Starosta WSA Izabela Bąk-Marciniak (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Joanna Andrzejak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 09 marca 2011 r. sprawy ze skargi G. O., W. O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kaliszu z dnia [...] października 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji o ustaleniu jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. odmówiło uchylenia decyzji z dnia [...] grudnia 2009 nr [...] oraz poprzedzającej ją decyzji Wójta Gminy K. z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...]. W uzasadnieniu Kolegium wskazało, iż G. i W.O. złożyli wniosek o wznowienie postępowania na zasadzie art. 145 a ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U.2000/98/1071 - j.t. ze zm., dalej - kpa) w związku z wejściem w życie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 lutego 2010 roku sygn. akt P 58/08 (Dz. U. nr 24, poz.124, dalej - wyrok TK), w którym to wyroku Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U.03.80.717 ze zm., dalej - ustawa o planowaniu przestrzennym) w zakresie, w jakim wzrost wartości nieruchomości odnosi do kryterium faktycznego jej wykorzystywania w sytuacjach, gdy przeznaczenie nieruchomości zostało określone tak samo jak w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który utracił moc z dniem 31 grudnia 2003 roku, jest niezgodny z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej. Skarżący podnieśli, iż już poprzednio obowiązujący plan przewidywał budowę zbiornika wodnego "[...]", a zatem plan z roku 2005 w zakresie przeznaczenia terenu nie wprowadził żadnych zmian w porównaniu z planami wcześniejszymi. Organ wyjaśnił, iż w toku postępowania wznowieniowego, zgodnie z wnioskiem skarżących, Kolegium przeprowadziło dowód z uchwał Rady Gminy K. dotyczących zbiornika wodnego i ustalono, że plan z roku 1994 przewidywał powstanie zbiornika wodnego i teren ten oznaczony był symbolem W - wody otwarte. Zgodnie z uchwałą nr [...] z dnia [...] kwietnia 1998 r. w sprawie przystąpienia do sporządzenia zmian w miejscowym planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego gminy K. w częściach wsi: J., E. i O. podjęto prace planistyczne związane z powiększeniem terenów pod planowany zbiornik "[...]" do około [...] ha oraz określeniem zagospodarowania obrzeży na cele turystyki, wypoczynku oraz budownictwa letniskowego i jednorodzinnego wraz z niezbędną infrastrukturą - § 3 uchwały. Jednocześnie w § 7 uchwały uchylono uchwałę z dnia [...] lutego 1998 r. Nr [...] w sprawie przystąpienia do sporządzenia zmian w planie ogólnym obejmujących powiększenie zbiornika "[...]". Prace planistyczne prowadzone na podstawie opisanej uchwały zakończyły się uchwałą nr [...] z dnia [...] kwietnia 2000 r. w sprawie zmiany miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego gminy K. w częściach wsi: J., E. i O. ogłoszoną w Dzienniku Urzędowym Województwa W. z dnia [...] czerwca 2000 r. nr [...], poz. [...]. W § 2 uchwały podano, że celem zawartych w niej regulacji jest umożliwienie realizacji zbiornika retencyjnego "[...]" na rzece S. realizowanego przede wszystkim dla potrzeb rolnictwa - do nawodnień podsiąkowych i deszczownianych, a także dla potrzeb ochrony przeciwpowodziowych. Z analizy zapisów uchwały wynika, że nie zawiera unormowań obejmujących tereny obrzeży zbiornika. Rada Gminy K. w dniu [...] czerwca 2000 r. podjęła uchwałę Nr [...] w sprawie przystąpienia do opracowania "Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obrzeży zbiornika wodnego [...]" i prace planistyczne prowadzone w oparciu o zapisy tej uchwały zakończyły się właśnie uchwałą nr [...] Rady Gminy K. z dnia [...] roku, stanowiącą podstawę naliczenia kwestionowanej opłaty planistycznej.