Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 17 marca 2011 r., sygn. II SA/Rz 1207/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Ewa Partyka Sędziowie WSA Zbigniew Czarnik/spr./ WSA Magdalena Józefczyk Protokolant Sylwia Pacześniak po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólnoadministracyjnym na rozprawie w dniu 17 marca 2011 r. sprawy ze skargi Firmy "[...]" S. F. na uchwałę Rady Miasta [...] z dnia [...] sierpnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia dni i godzin otwierania oraz zamykania placówek handlu detalicznego, zakładów gastronomicznych i zakładów usługowych I. stwierdza nieważność § 4 zaskarżonej uchwały a w pozostałej części skargę oddala; II. zasądza od Rady Miasta [...] na rzecz skarżącej Firmy "[...]" S. F. kwotę 50 zł /słownie: pięćdziesiąt złotych/ tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

Skargą z dnia [..] grudnia 2010r. na uchwałę Rady Miasta w J. z dnia [..] sierpnia 2010r. nr [...] w sprawie ustalenia dni i godzin otwierania oraz zamykania placówek handlu detalicznego, zakładów gastronomicznych i zakładów usługowych na terenie miasta Jarosławia skarżąca S.F., prowadząca działalność gospodarczą pod firmą "Firma Handlowo-Usługowa DELIKATESY "AA" S.F." w J., wniosła o stwierdzenie jej nieważności. Zarzuciła, że narusza ona przepisy prawa materialnego w sposób rażący, a to art. 20, 22, 31 ust.3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, polegające na ograniczeniu swobody działalności gospodarczej w innym niż ustawa akcie prawnym oraz bez koniecznej ku takiemu ograniczeniu przesłanki ważnego interesu publicznego.

Skarżąca podała, że wezwała Radę Miasta do usunięcia naruszenia prawa i zażądała uchylenia uchwały. Rada nie uchyliła uchwały ani w inny sposób nie usunęła naruszenia prawa. Dalej wyjaśniła, że przepis prawa będący podstawą uchwały zawarty w art. XII ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Przepisy wprowadzające Kodeks pracy (Dz.U.1974, nr 24, poz.142, ze zm.) jest niezgodny z Konstytucją. Uchwała ogranicza wolność gospodarczą, tymczasem Konstytucja wprowadza ochronę wolności gospodarczej, zaś jej art. 22 zezwala na wprowadzanie ograniczeń jedynie w drodze ustawy i tylko ze względu na ważny interes publiczny. Ograniczenia nie mogą naruszać istoty wolności, co wynika z art. 31 ust.2 Konstytucji. Wskazany przepis nie zawiera żadnych wytycznych dla gmin, a za wprowadzonym ograniczeniem nie przemawia żaden ważny interes publiczny. W ocenie skarżącej w interesie publicznym jest, aby tego rodzaju placówki jak przez nią prowadzona oferowała usługi w jak najdogodniejszych porach. Odniosła się też do pisma Przewodniczącego Rady Miasta z dnia [..].11.2010r. w którym ten uzasadnił treść uchwały analizą skarg mieszkańców. Skarżąca zarzuciła, że Burmistrz nie wskazał, którzy mieszkańcy i kiedy takie skargi składali, ponieważ ona jedynie jeden raz była wzywana do stawiennictwa w Urzędzie Miasta w sprawie skarg mieszkańców i złożyła stosowne wyjaśnienia. Również na zapytanie organu Komenda Powiatowa Policji stwierdziła, że nie występowały i nie występują zdarzenia, które mogłyby skutkować koniecznością cofnięcia skarżącej pozwolenia na sprzedaż wyrobów alkoholowych.