Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 12 kwietnia 2011 r., sygn. I SA/Wr 364/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ireneusz Dukiel, Sędziowie Sędzia WSA Maria Tkacz-Rutkowska, Sędzia WSA Katarzyna Radom (sprawozdawca), Protokolant Edyta Luniak, po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2011 r. w Wydziale I na rozprawie sprawy ze skargi A sp. z o.o. z siedzibą w P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w L. z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2006 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. stwierdza, że decyzja wymieniona w pkt I nie podlega wykonaniu; III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej we W. na rzecz skarżącej A sp. z o.o. z siedzibą w P. kwotę 117 zł (sto siedemnaście) tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w L. utrzymująca w mocy orzeczenie Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. określające skarżącej spółce A sp. z o.o. z siedzibą w P. kwotę zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 2006 r.

Jak wynikało z akt sprawy po przeprowadzeniu kontroli prawidłowości zadeklarowanych podstaw opodatkowania za 2006 r. organ podatkowy zakwestionował "kosztowy" charakter niektórych wydatków zaliczonych przez spółkę w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Sporne okazały się m.in. wydatki w kwocie 6.000 zł udokumentowane fakturami VAT wystawionymi przez J. K. prowadzącego działalność pod nazwą B J. K.. W toku postępowania ustalono, że podmiot o tej nazwie nie istnieje, zaś wskazany w fakturze NIP nie został nadany żadnemu podatnikowi. Powyższe ustalenia wyprowadzono w oparciu o pisma Naczelników Urzędów Skarbowych we W., L. i K.. Właściwość dwóch pierwszych organów ustalono kierując się odpowiednio prefiksem NIP i kodem pocztowym podanym na fakturze. Właściwość trzeciego organu podatkowego ustalono po przesłuchaniu świadków M. D. (pracownika spółki) i W. W. jej prezesa. Z wyjaśnień tych wynikało, że J. K. pochodził z rejonów K., o czym świadczył nr rejestracyjny jego samochodu. Z pisma nadesłanego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. wynikało, że podmiot o takiej nazwie nie był zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i nie figurował w ewidencji podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Pismo zawierało informację, że J. K. zam. Z. [...] "jest odnotowany w systemie Poltax z tytułu wykonawczego w celu informacyjnym i nie ma nadanego nr NIP". W tych okolicznościach powołując się na przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1991 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.- u.p.d.o.p.) organ podatkowy nie uznał ww. wydatków za koszt uzyskania przychodów, wywodząc, że przedstawione na fakt ich poniesienia dowody nie odpowiadają rzeczywistości, gdyż ich wystawca stwarza jedynie pozory istnienia, w rzeczywistości nie uczestniczy w obrocie gospodarczym.