Wyrok WSA w Warszawie z dnia 1 czerwca 2011 r., sygn. V SA/Wa 2937/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Jolanta Bożek (spr.), Sędzia WSA - Beata Krajewska, Sędzia NSA - Piotr Piszczek, Protokolant specjalista - Izabela Wrembel, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 czerwca 2011 r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] października 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania polskiego dokumentu podróży; skargę oddala

Uzasadnienie

W dniu 12.07.2010 r. A. K. wystąpił do Wojewody [...] z wnioskiem o wydanie polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca. W uzasadnieniu wniosku wskazał, że korzysta z ochrony uzupełniającej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...].08.2010 r. Nr [...] odmówił wydania polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca, z uwagi na to, że nie spełnia przesłanki określonej w art. 73 ust. 1 ustawy o cudzoziemcach, bowiem nie udokumentował, że nie jest możliwe uzyskanie przez Niego dokumentu podróży w placówce dyplomatycznej kraju pochodzenia, a zatem nie ma podstaw faktycznych i prawnych do wydania wnioskowanego dokumentu.

Od powyższego rozstrzygnięcia złożył on odwołanie do Szefa Urzędu do spraw Cudzoziemców, w którym stwierdził, iż wcześniej dwukrotnie uzyskiwał taki dokument, natomiast wzywanie Go w obecnym postępowaniu o zaświadczenie z Ambasady [...] w [...], potwierdzające brak możliwości uzyskania dokumentu podróży w tej placówce stanowi nadinterpretację przepisów. Powołał się na przepisy Dyrektywy Rady 2004/83/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych norm dla kwalifikacji i statusu obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako uchodźców lub jako osoby, które z innych względów potrzebują międzynarodowej ochrony oraz zawartości już przyznawanej (Dz. U. UE L z dnia 30 września 2004 r.) oraz fakt, iż ochrona uzupełniająca jest ochroną międzynarodową.