Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 20 października 2011 r., sygn. II SA/Go 547/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Trzecki Sędziowie Sędzia WSA Michał Ruszyński (spr.) Sędzia WSA Maria Bohdanowicz Protokolant st. sekr. sąd. Monika Walentynowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 października 2011 r. sprawy ze skargi M.K. i R.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.

Uzasadnienie

Ostateczną decyzją z [...] grudnia 2005 r., znak: [...], Burmistrz ustalił - na wniosek Ł.B., środowiskowe warunki zgody na realizację przedsięwzięcia inwestycyjnego - budowy centrum handlowo-usługowego wraz z infrastrukturą towarzyszącą na działkach o numerach ewid. [...], przy ul. [...].

24 marca 2006 r. do Samorządowego Kolegium Odwoławczego (dalej: SKO) wpłynął wniosek M. i R.K. o stwierdzenie nieważności wskazanej wyżej decyzji Burmistrza. Kwestionowanej decyzji wnioskodawcy zarzucili rażące naruszenie art. 10 § 1, art. 39, art. 42 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm. - dalej: k.p.a) z oraz rażące naruszenie art. 46a ust. 5 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr z 2001 r. 62, poz. 627 ze zm. - dalej: P.o.ś). W uzasadnieniu wskazywali, iż przysługuje im status stron postępowania zarówno w postępowaniu zakończonym wydaniem kwestionowanej decyzji środowiskowej jak i w postępowaniu o wydanie pozwolenia na budowę centrum usługowo - handlowego. Wywodzili, iż Burmistrz, wydając decyzję środowiskową, zastosował tryb przewidziany w przepisie art. 49 k.p.a, zgodnie z którym strony mogą być zawiadamiane o decyzjach i innych czynnościach organów administracji publicznej przez obwieszczenie lub w inny sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości, sposób publicznego ogłaszania o ile przepis szczególny tak stanowi. Zastosowanie wskazanego trybu do decyzji środowiskowych dopuszcza przepis art. 46a ust. 5 P.o.ś. Jednakże zdaniem wnioskodawców, nie mógł mieć on zastosowania w postępowaniu zakończonym wydaniem kwestionowanej decyzji bowiem liczba stron postępowania nie przekraczała 20 wymaganych art. 46a ust. 5 P.o.ś. Wskazywali, iż prócz nich stronami w postępowaniu o wydanie decyzji środowiskowej byli Ł.B., "R"- spółka z o.o., "S"- spółka z o.o., G.B., C.B., M.M., J.S., E. i J.D. oraz B. i J.K.. Podnosili, iż wobec braku podstaw do stosowania tryby wskazanego w art. 49 k.p.a, decyzja środowiskowa powinna być doręczana im i pozostałym stronom zgodnie z zasadami przewidzianymi w k.p.a dla doręczeń (Rozdział 8 k.p.a.). Na tych samych zasadach powinni być zawiadamiani o czynnościach podejmowanych w toku postępowania i o możliwości zapoznania się ze zgromadzonym materiałem dowodowym zgodnie z art. 10 § 1 k.p.a. Naruszenie tego obowiązku powoduje, że kwestionowana decyzja pozbawiła wnioskodawców możliwości wykonywania uprawnień strony i możliwości złożenia środków odwoławczych z uwagi na jej niedoręczenie, a tym samym rażąco narusza prawo. Jednocześnie, bez względu na rażący charakter wskazanego naruszenia prawa, decyzja środowiskowa jest nieważna z mocy prawa (art. 11 P.o.ś) jako podjęta z naruszeniem P.o.ś. Spełniona zatem została również przesłanka nieważności o jakiej mowa w art. 156 § 1 pkt 7 k.p.a.