Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 3 listopada 2011 r., sygn. II SA/Ol 560/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Hanna Raszkowska Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Protokolant St. sekretarz sądowy Grażyna Wojtyszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 listopada 2011 r. sprawy ze skargi A.Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie wykonania decyzji w sprawie przejęcia gospodarstwa rolnego oddala skargę. WSA/wyr.1 - sentencja wyroku

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" wydaną przez Starostę E. - po rozpatrzeniu wniosku A. Z. o wykonanie decyzji Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w E. z dnia 10 października 1973r. w części dotyczącej przydzielenia lokalu mieszkalnego lub wypłaty ekwiwalentu za niewydanie decyzji o przydziale lokalu mieszkalnego - umorzono postępowanie administracyjne jako bezprzedmiotowe. Wskazano, iż na podstawie powyższej decyzji Prezydium Powiatowej Rady A. i M. K., których spadkobierczynią jest A. Z., zdali swoje gospodarstwo rolne na Skarb Państwa w trybie ustawy z dnia 24 stycznia 1968r. o rentach i innych świadczeniach dla rolników przekazujących nieruchomości rolne na własność Państwa. Gospodarstwo rolne przekazali wraz z budynkami i z tego tytułu otrzymali dodatek do renty od zdanych budynków. Jednocześnie przyznano im prawo dożywotniego użytkowania działki o powierzchni 0,75ha oraz wskazano, że decyzję o przyznaniu mieszkania na warunkach dożywotniego użytkowania ma wydać Naczelnik Gminy w K. Ż. Ustalono, iż zarówno z posiadanych dokumentów, jaki i informacji udzielonej przez Urząd Gminy w E. wynika, że do dnia dzisiejszego nie została wydana żadna decyzja o przyznaniu lokalu mieszkalnego dla A. i M. K. W związku z powyższym A. Z. wystąpiła o wykonanie decyzji Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w E. z dnia 10 października 1973r. w części dotyczącej przydzielenia lokalu mieszkalnego lub wypłaty ekwiwalentu za niewydanie decyzji o przydziale lokalu mieszkalnego. W toku niniejszego postępowania organ uznał, iż zachodzą przesłanki do umorzenia postępowania jako bezprzedmiotowego, bowiem zgodnie z art. 912 Kodeksu cywilnego prawo dożywocia jest niezbywalne, a tym samym roszczenie dotyczące wykonania pkt 7 przedmiotowej decyzji, tj. przyznania dożywotniego użytkowania mieszkania na rzecz A. i M. K. wygasło z chwilą ich śmierci, a roszczenie to nie przechodzi na ich zstępnych. Interpretacja ta - jak wskazał organ - jest zgodna z postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 21 marca 1968r., w którym orzeczono, że uprawnienia dożywotnika lub każdego z dożywotników są uprawnieniami ściśle osobistymi. Określone więc tymi uprawnieniami roszczenia przysługują tylko dożywotnikowi, a tym samym, jako prawa niezbywalne, wygasają wraz z jego śmiercią.