Wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 lutego 2012 r., sygn. I SA/Wa 1914/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Emilia Lewandowska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Marta Kołtun-Kulik Sędzia WSA Elżbieta Lenart Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Krynicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 lutego 2012 r. sprawy ze skargi P. S.A. w W. na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...] w przedmiocie nabycia z mocy prawa własności nieruchomości oddala skargę.

Uzasadnienie

Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa, decyzją z dnia [...] lipca 2011 r., nr [...], po rozparzeniu odwołania P. S.A., utrzymała w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] października 2010 r., nr [...] stwierdzającą nabycie przez Gminę [...] z mocy prawa z dniem 27 maja 1990 r., własności nieruchomości położonej w jednostce ewidencyjnej [...], obręb [...], oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr [...] o pow. [...] ha, uregulowanej w księdze wieczystej nr [...].

Z uzasadnienia decyzji wynika, że Wojewoda [...], powołując art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191 ze zm.), decyzją z dnia [...] października 2010 r. stwierdził nabycie z mocy prawa, z dniem 27 maja 1990 r. przez Gminę [...] prawa własności opisanej wyżej nieruchomości.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosły P. S.A. podnosząc, że komunalizacji z mocy prawa przeczą ustalenia traktatu pokoju z dnia 11 kwietnia 1924 r. podpisanego w S. oraz przepisy rozporządzenia Prezydenta RP z dnia 24 września 1926 r. Wskazano ponadto na błędne zastosowanie art. 5 ust. 1 i art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy komunalizacyjnej oraz powołano wyrok NSA z dnia 6 września 2010 r., sygn. akt I OSK 1401/09.

Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa rozpoznając sprawę uznała, że rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji jest prawidłowe. Skarżącemu nie przysługiwał bowiem tytuł prawny do przedmiotowej nieruchomości w postaci prawa użytkowania lub zarządu, który eliminowałby komunalizację przedmiotowego mienia z mocy prawa.