Wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 marca 2012 r., sygn. IV SA/Wa 132/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Zyglewska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Marian Wolanin, Sędzia WSA Tomasz Wykowski, Protokolant sekr. sąd. Izabela Urbaniak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 marca 2012 r. sprawy ze skargi E. R. na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia przejścia na rzecz Skarbu Państwa części nieruchomości - oddala skargę -

Uzasadnienie

IV SA/Wa 132/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] maja 2011 r. Minister Finansów stwierdził przejście na rzecz Skarbu Państwa części nieruchomości położonych w W. przy: - Al. [...], księga wieczysta KW [...] -[...], księga wieczysta KW [...] stanowiącą dawną nieruchomość położoną w [...], ozn. nr hipotecznym [...], która stanowiła własność E. T.

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją z dnia [...] grudnia 2011 r. po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy utrzymał w mocy decyzje własną z dnia [...] maja 2011 r.

Ustosunkowując się do zarzutów podniesionych przez E. R., Minister Finansów stwierdził, iż nie są one zasadne.

Organ wywodził, iż pełnomocnik odwołującej wskazał, na niedopuszczalność zastosowania ustawy z dnia 9 kwietnia 1968 r. w stosunku do mienia obywatela polskiego, a takim obywatelstwem legitymuje się E. R., ponieważ Układ miał zastosowanie jedynie do cudzoziemców tj. obywateli brytyjskich.

Minister wywodził, że w dniu wejścia w życie Układu oraz w dniu 27 września 1960 r. tj. dacie złożenia przez E. R. podpisu na formularzu zrzeczenia się roszczeń Komisji ds. Odszkodowań Zagranicznych (organu brytyjskiej administracji rządowej), obowiązywał art. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1951 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. Nr 4, poz. 25), który mówił, że obywatel polski nie może być równocześnie obywatelem innego Państwa. Zasada wyłączności obowiązuje również obecnie, a wynika z art. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. z 2000 r. Nr 28, poz. 353, z późn. zm.). W ocenie Ministra Finansów zasada wyłączności jest co do swej istoty słuszna, jednakże istnieją takie stany faktyczne, gdzie jej bezpośrednie zastosowanie będzie prowadzić do absurdu. Tak jest w niniejszej sprawie. Przyjęcie logiki rozumowania, iż posiadanie obywatelstwa polskiego przy jednoczesnym posiadaniu obywatelstwa innego państwa wyłącza stosowanie ustawy z dnia 9 kwietnia 1968 r., prowadziłoby do paradoksalnego wyniku wykładni przepisów tej ustawy w związku z zasadą wyłączności. Jak wiadomo w przypadku wątpliwości co do tego, czy należy dać prymat wykładni językowej, czy też celowościowej i funkcjonalnej, zasadą jest nadanie pierwszeństwa wykładni językowej, chyba, że prowadzi ona do nonsensownych wyników. Zdaniem Ministra Finansów w niniejszym przypadku wykładnia proponowana przez odwołującą prowadziłaby do bezpodstawnego wzbogacenia osoby objętej Układem, gdyż osoby objęte układami indemnizacyjnymi pomimo przyznanego odszkodowania nadal pozostawałyby właścicielami zrekompensowanych nieruchomości.