Wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 kwietnia 2012 r., sygn. III SA/Wa 2319/11
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jarosław Trelka, Sędziowie Sędzia WSA Sylwester Golec, Sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek (sprawozdawca), Protokolant Agata Próchniewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi I. Sp. z o.o. z siedzibą w N. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] czerwca 2011 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 2008 r. oddala skargę
Uzasadnienie
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] czerwca 2011r. Dyrektor Izby Skarbowej
w W. po rozpatrzeniu odwołania I. sp. z o.o. z siedzibą w N. (dalej “Strona", “Spółka" lub “Skarżąca") utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia [...] września 2010r. określającą zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za okres od 1 stycznia 2008r. do 31 grudnia 2008r.
Z uzasadnienia decyzji wynika, że po przeprowadzeniu postępowania kontrolnego decyzją z dnia [...] września 2010 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej określił Spółce zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za ww. okres w kwocie 206.668.00 zł zamiast zeznanej przez Spółkę straty za badany okres w wysokości 349.974.82 zł (zmienionej korektą po kontroli na kwotę 347.636.58 zł). Organ kontroli skarbowej stwierdził zawyżenie kosztów uzyskania przychodów o łączną kwotę 1.435.363,04 zł z tytułu:
a) usługi marketingowej na podstawie rachunku nr [...] z dnia [...] lipca 2008r. wystawionego przez T. w kwocie 77.950 EUR tj. 259.363.04 zł.
b) prowizji od transakcji handlowych wypłaconej firmie A. S.A. w likwidacji w łącznej kwocie 1.176.000,00 zł.
Ad. a) Organ uznał, że Spółka nie przedstawiła żadnego dowodu świadczącego o faktycznym wykonaniu usług przez firmę T. Nie przedstawiła zamówień, nie okazała choćby jednej czynności faktycznej, która świadczyłaby o podjęciu jakichkolwiek działań przez zleceniodawcę i to działań ściśle związanych z osiągnięciem przez kontrolowanego celu gospodarczego, jakim w niniejszej sprawie była sprzedaż grzejników.
