Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 23 maja 2012 r., sygn. III SA/Po 462/12

Dnia 23 maja 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Walentyna Długaszewska Sędziowie WSA Barbara Koś WSA Małgorzata Górecka ( spr.) Protokolant: st. sekr. sąd. Katarzyna Skrocka - Nerka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 maja 2012 roku przy udziale sprawy ze skargi Spółki Akcyjnej na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia roku nr w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty z tytułu podatku od czynności cywilnoprawnych I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego z dnia ... r. Nr .... , II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącej spółki kwotę ... złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, III. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 07.09.2009 r. x S.A. z siedzibą wniosła o stwierdzenie i zwrot nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych w kwocie 1 487 945,98 zł.

Spółka podniosła, iż na mocy Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Spółki objętej aktem notarialnym z 8.12.2004 r. dokonano podwyższenia jej kapitału zakładowego o kwotę 297 605 950 zł ( poprzez emisję akcji zwykłych imiennych ). Podwyższenie kapitału zakładowego nastąpiło na skutek połączenia spółki y S.A. ze spółką x S.A., dokonanego w trybie art. 492 § 1 pkt. 1 KHS poprzez przeniesienie całego majątku spółki x S.A. na spółkę y. Powyższy podatek został pobrany przez notariusza w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego.

Podstawą do pobrania podatku były przepisy art. 1 ust. 1 pkt. 1 lit. k, art. 1 ust. 1 pkt. 2 i art. 1 ust. 3 pkt. 3 ustawy z dnia 9 września 2000 o podatku od czynności cywilnoprawnych. W ocenie wnioskodawcy powyższe regulacje prawne nie były jednak zgodne z obowiązującym po 01.05.2004 r. prawem wspólnotowym, wobec czego pobranie przedmiotowego podatku było bezzasadne. Wskazano na art. 7 ust. 1 a i art. 7 ust. 1 b Dyrektywy Rady 69/335/EWG z dnia 17 lipca 1969 r. dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału, zmienione na mocy dyrektywy Rady 73/80/EWG z dnia 9 kwietnia 1973 r. Art. 7 ust. 1 Dyrektywy 69/335 uzyskał ( na podstawie dyrektywy 1985/303/EWG z 10 czerwca 1985 r. ) nowe brzmienie, zgodnie z którym zobowiązano państwa członkowskie do zwolnienia z podatku kapitałowego operacji zwolnionych w dniu 1 lipca 1984 r. z podatku lub opodatkowanych stawką 0,50 % lub niższą. Dyrektywa 69/335 przestała obowiązywać z dniem 1 stycznia 2009 r., a jej miejsce zajęła Dyrektywa Rady 2008/7 z dnia 12 lutego 2008 r. dotycząca podatków pośrednich od gromadzenia kapitału. W ocenie wnioskodawcy należało przyjąć, iż zwolnienie z art. 7 ust. 1 Dyrektywy 69/335 obowiązywało w Polsce od 01.05.2004 r. do 31.12.2008 r., pomimo nieimplementowania tego aktu wspólnotowego przez polskiego ustawodawcę. W przypadku braku implementacji przepisów dyrektywy podatnik jest uprawniony do powoływania się bezpośrednio na jej postanowienia, jeżeli są jasne i bezwarunkowe. Bez znaczenia jest przy tym okoliczność, czy i jaka stawka podatku obowiązywała w dniu 1 lipca 1984 r. ( na co wskazano np. w wyroku ETS C-397/07 z 9.07.2009 r. ).