Wyrok WSA w Krakowie z dnia 21 czerwca 2012 r., sygn. I SA/Kr 1875/11

Sygn. akt I SA/Kr 1875/11 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 21 czerwca 2012 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Piotr Głowacki, Sędzia: WSA Paweł Dąbek (spr.), Sędzia: WSA Jarosław Wiśniewski, Protokolant: Anna Boczkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 czerwca 2012 r., sprawy ze skarg "A" Sp. z o.o. w B., na decyzje Dyrektora Izby Celnej, z dnia 8 września 2011 r. Nr [...],, [...],, [...],, w przedmiocie podatku od gier za kwiecień, maj i czerwiec 2010 r., - skargi oddala -

Uzasadnienie

Zaskarżonymi decyzjami nr [...], [...] i [...] z dnia 8 września 2011 r. Dyrektor Izby Celnej, działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.; dalej: O.p.) utrzymał w mocy decyzje Naczelnika Urzędu Celnego z dnia 31 maja 2011 r. nr [...] oraz z dnia 2 czerwca 2011 r. nr [...] i [...] określające "A" Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. (skarżącej) wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od gier za kwiecień, maj i czerwiec 2010 r.

Powyższe rozstrzygnięcia zapadły w następujących okolicznościach.

Skarżąca posiadała zezwolenie na prowadzenie na terytorium województwa małopolskiego działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych (dalej także: automatach). W kwietniu 2010 r. skarżąca wykorzystywała 37, a w maju i czerwcu 2010 r. 33 automaty. Skarżąca złożyła deklaracje POG-4 za ww. okresy, w których wykazała należny podatek w wysokości 2.000 zł od każdego automatu, tj. 74.000 zł za kwiecień 2010 r. oraz po 66.000 zł za maj i czerwiec 2010 r. Pismem z dnia 26 sierpnia 2010 r. skarżąca złożyła wnioski o stwierdzenie nadpłaty w podatku od gier za ww. okresy, dołączając do niego korekty deklaracji POG-4, w których wykazała podatek za kwiecień 2010 r. w wysokości 25.869 zł, za maj 2010 r. po 23.976 zł, natomiast za czerwiec 2010 r. - 24.368 zł. Skarżąca uzasadniła powyższe niezgodnością art. 139 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz. 1540 ze zm.; dalej: u.g.h.) z Konstytucją RP i prawem Unii Europejskim oraz wskazała, że w tej sytuacji zastosowanie powinien znaleźć art. 45a ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27, ze zm.; dalej: u.g.z.w.). Bezskuteczność art. 139 ust. 1 u.g.h. względem skarżącej ma bowiem wynikać z braku notyfikacji tego przepisu Komisji Europejskiej.