Wyrok WSA w Kielcach z dnia 14 sierpnia 2012 r., sygn. II SA/Ke 409/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sylwester Miziołek, Sędzia WSA Renata Detka, Sędzia WSA Jacek Kuza (spr.), Protokolant Starszy sekretarz sądowy Katarzyna Tuz-Stando, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 9 sierpnia 2012r. sprawy ze skargi A.W., E.S. i E.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań dla realizacji przedsięwzięcia inwestycyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy G. z dnia 10 lutego 2012 r., określającą środowiskowe uwarunkowania realizacji przedsięwzięcia inwestycyjnego polegającego na eksploatacji piasków ze złoża "K." zlokalizowanego w miejscowości K., na działce nr ewid. 6, gmina G..

W uzasadnieniu tej decyzji organ ustalił, że środowiskowe uwarunkowania dla w/w przedsięwzięcia zostały określone po rozpatrzeniu uzupełnionego wniosku K. G. z dnia 20 lipca 2011 r., a sprawa ta była już przedmiotem analizy Kolegium w trybie odwoławczym, gdyż decyzją z dnia [...] SKO uchyliło w całości poprzednią decyzję Wójta Gminy G. z dnia [...] o środowiskowych uwarunkowaniach dla w/w przedsięwzięcia, a sprawę przekazało do ponownego rozpatrzenia. Powodem uchylenia były wówczas następujące okoliczności: 1. fakt złożenia przez inwestora niespójnego wniosku w zakresie granic terenu planowanej inwestycji, 2. brak prawidłowego ustalenia kręgu stron w sprawie oraz 3. uchybienia proceduralne polegające na braku rozpoznania przez organ I instancji całokształtu materiału dowodowego. Przy ponownym rozpatrywaniu odwołań Towarzystwa O. oraz R. K., E. S., A. W. i E. S., organ II instancji uznał, że wskazane przez Kolegium uchybienia organ I instancji wyeliminował w wystarczającym stopniu.

Za bezsporne organ uznał, że planowane przedsięwzięcie zaliczane jest do kategorii przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, o których mowa w art. 59 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko, zwanej dalej u. i. o ś. (Dz. U. Nr 199/08 poz. 1227 ze zm.), które mogą wymagać przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. Stosownie do treści art. 73 ust. 1 i art. 74 ust. 1 pkt 2 u. i. o .ś. określających wymogi wniosku o wydanie decyzji środowiskowej, wniosek inwestora spełniał w ocenie organu wszystkie ustawowe wymagania. Zawierał bowiem: kartę informacyjną przedsięwzięcia, poświadczoną przez właściwy organ kopię mapy ewidencyjnej obejmującej przewidywany teren, na którym będzie realizowane przedsięwzięcie oraz obejmującej w sposób jednoznaczny obszar, na który będzie ono oddziaływać. Kolegium stwierdziło następnie, że wszystkie przewidziane w przepisach czynności obejmujące procedurę w sprawie określenia środowiskowych uwarunkowań, zostały w sprawie dokonane. W szczególności realizując obowiązek wynikający z art. 64 ust. 1 pkt 1 u. i. o ś. organ I instancji dokonał uzgodnienia z Regionalnym Dyrektorem Ochrony Środowiska (dalej RDOŚ) warunków realizacji wnioskowanego przedsięwzięcia. W postanowieniu uzgodnieniowym z dnia [...] RDOŚ stwierdził brak konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko wyczerpująco uzasadniając takie stanowisko. W oparciu o taką opinię Wójt Gminy G. w dniu [...] na podstawie art. 63 ust. 2 u. i. o ś. wydał postanowienie, w którym wyraził opinię, że nie istnieje konieczność przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko dla wnioskowanego przedsięwzięcia. Ponieważ więc w sprawie nie został stwierdzony obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko, nie było podstaw do jego nałożenia na wnioskodawczynię. Ponieważ brak było podstaw do przeprowadzenie postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko, to nie istniał również podnoszony przez wnioskodawczynię obowiązek uczestniczenia społeczności lokalnej w postępowaniu międzyinstancyjnym. Dalej organ wyjaśnił, że z uwagi na liczne protesty właścicieli gospodarstw rybackich położonych na terenach sąsiednich względem planowanego przez wnioskodawczynię przedsięwzięcia, z uwagi na zagrożenie obniżenia poziomu wód w ich stawach, K. G. przedłożyła ekspertyzę dotyczącą wpływu eksploatacji piasków ze złoża "K." na stosunki wodne w tym rejonie. Opracowanie to potwierdza stwierdzony przez specjalistyczny organ - RDOŚ brak wpływu zamierzonej inwestycji na stosunki wodne. Organ II instancji zwrócił też uwagę, że żadna ze stron kwestionujących realizację wnioskowanego przedsięwzięcia nie przedłożyła kontrdowodu w zakresie spornych kwestii, w postaci opinii lub ekspertyzy sporządzonych przez biegłych z zakresu hydrogeologii. Ponadto SKO uznało, że wnioskodawczyni w znacznym stopniu ograniczyła potencjalną możliwość wpływu planowanego przedsięwzięcia na sąsiednie gospodarstwa rybackie, gdyż pismem z dnia 20 stycznia 2012 r. zmieniła zakres rekultywacji terenu po zakończeniu eksploatacji kopalni piasku, gdyż zamiast planowanego utworzenia w mającym powstać wyrobisku wgłębnym zbiornika wodnego na powierzchni 10 ha o głębokości od 1 do około 5 metrów, planuje ostatecznie utworzyć zbiornik wodny o powierzchni 4 ha o tej samej głębokości. Na pozostałej części wydobytego złoża ma natomiast powstać las, skarpy wyrobiska i pasy ochronne. SKO podniosło również, że stosownie do treści art. 65 ust. 3 u. i. o ś., uzasadnienie decyzji organu I instancji z dnia 10 lutego 2012 r. zawierało informacje o uwarunkowaniach, o których mowa w art. 63 ust. 1 ustawy o środowisku. SKO stwierdziło ponadto, że oddziaływanie wnioskowanego przedsięwzięcia ma się zamknąć w granicach własności terenu inwestycji. SKO wyjaśniło również, że w sytuacji, gdy organ I instancji uznał brak istnienia przesłanek do sprecyzowania warunków wyszczególnionych w przepisach ustawy, ujęciu w sentencji powinny co do zasad podlegać tylko nałożone obowiązki, a nie fakt ich nie nałożenia. O braku przesłanek do zajęcia się problematyką wynikającą z powyższych przepisów można było tylko wspomnieć w uzasadnieniu decyzji. Odnosząc się do zarzutów zawartych w odwołaniu Towarzystwa O. dotyczących nieuwzględnienia położenia terenu planowanej inwestycji na obszarze objętym formą ochrony przyrody i naruszenia w ten sposób przepisów prawa krajowego i unijnego, organ odpowiedział, że RDOŚ uwzględnił wszystkie uwarunkowania, o których mowa w art. 63 ust. 1 ustawy o środowisku, w tym położenie terenu przedsięwzięcia względem obszarów wymagających specjalnej ochrony ze względu na występowanie gatunków roślin i zwierząt ich siedlisk oraz siedlisk przyrodniczych objętych ochrona, w tym obszarów sieci ekologicznej Natura 2000. Również zarzucany brak uzgodnienia z RDOŚ zmiany wniosku, jaka nastąpiła w toku postępowania, nie miał wpływu na rozstrzygnięcie. Ponieważ wnioskodawczyni zmieniła jedynie obszarowo zakres rekultywacji terenu po zakończeniu eksploatacji kopalni piasku, to nie można zdaniem organu przyjąć, aby zmieniła sam wniosek. Rodzaj inwestycji, jej zakres i teren inwestycji nie uległy bowiem zmianie.