Wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 września 2012 r., sygn. VIII SA/Wa 386/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Justyna Mazur, Sędziowie Sędzia WSA Cezary Kosterna, Sędzia WSA Leszek Kobylski /sprawozdawca/, Protokolant Referent Małgorzata Domagalska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 września 2012 r. sprawy ze skargi [...] Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w F. na rozstrzygnięcie Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w W. z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy w ramach działania "Tworzenia i rozwój mikroprzedsiębiorstw" oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi [...] sp. z o.o. z/s w F. (dalej: "skarżąca") jest rozstrzygnięcie zawarte w piśmie Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...] odmawiające przyznania pomocy w ramach działania "Tworzenie i rozwój mikroprzedsiębiorstw" objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013.

Pomocy odmówiono w następującym stanie faktycznym:

W dniu [...] października 2011 r. do Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (dalej określana jako "ARiMR") wpłynął wniosek [...] sp. z o.o.

o przyznanie pomocy w ramach działania "Tworzenie i rozwój mikroprzedsiębiorstw" objęty Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na l. 2007-2013. Wraz z wnioskiem beneficjent złożył załączniki niezbędne do przeprowadzenia wstępnej weryfikacji spełnienia podstawowych wymogów formalnych.

Po przeprowadzeniu weryfikacji wniosku w dn. [...] lutego 2012 r. pismem

o powołanym wyżej numerze organ odmówił wnioskującej spółce przyznania wnioskowanej pomocy podnosząc, że zachodzą przesłanki do nieprzyznania pomocy określone w § 12 w zw. z § 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi

z dn. 17 lipca 2008 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania oraz wypłaty pomocy finansowanej w ramach działania "Tworzenie i rozwój mikroprzedsiębiorstw" objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na l. 2007-2013 (Dz. U. z 2008 r. nr 139, poz. 883 ze zm.) oraz art. 5 i 58 kodeksu cywilnego. ARiMR wskazał, że w trakcie weryfikacji wniosków o przyznanie pomocy, złożonych przez podmioty wymienione w załączniku do odmowy, stwierdzono zależności, które dają podstawę odmowy przyznania pomocy wnioskodawcom. Organ stwierdził bardzo istotną kwestię dotyczącą zarówno lokalizacji jak i zakresu planowanych inwestycji. Mianowicie, wszystkie z wnioskujących podmiotów planują realizację inwestycji na sąsiadujących ze sobą działkach nr ew. [...],[...],[...] w obrębie P., gm. W.. Uwzględniając dodatkowo planowany zakres inwestycji można stwierdzić, że nie są to odrębne i niezależne od siebie operacje, lecz celowe zaplanowane działanie, polegające na zorganizowaniu ośrodka wypoczynkowego świadczącego kompleksowe usługi turystyczne i rekreacyjne wraz z całą infrastrukturą. Ze względu na szeroki zakres i wysokie koszty inwestycji została ona podzielona na mniejsze, celem uzyskania jak najwyższego zwrotu poniesionych nakładów inwestycyjnych. W ocenie organu powyższe dowodzi, że udziałowcy spółek wnioskujących o przyznanie pomocy w ramach ww. programu, chcąc uzyskać dodatkową korzyść finansową, powołali do istnienia kilkadziesiąt wnioskujących o przyznanie pomocy podmiotów, celem zrealizowania jednego kompleksowego przedsięwzięcia. Wyodrębnienie spółek miało na celu obejście przepisów prawa związanych z ograniczeniami dotyczącymi maksymalnej kwoty wsparcia w ramach działania "Tworzenie i rozwój mikroprzedsiębiorstw". Zdaniem organu skarżąca poprzez swoje działania stworzyła sztuczne i pozorne warunki sprzeczne z celami danego działania, wymagane do otrzymania takich płatności. W następstwie poczynionych ustaleń organ uznał, że powyższe działanie wyczerpało przesłanki art. 4 pkt 3 rozporządzenia Rady 2988/95 z dn. 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich, zgodnie z którym działania skierowane na pozyskanie korzyści w sposób sprzeczny z odpowiednimi celami prawa wspólnotowego mającymi zastosowanie w danym przypadku poprzez sztuczne stworzenie warunków w celu pozyskania tej korzyści prowadzą do nie przyznania lub wycofania korzyści, jak i art. 4 ust. 8 rozporządzenia Komisji (UE) nr 65/2011 ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 w odniesieniu do wprowadzenia procedur kontroli oraz zasady wzajemnej zgodności w zakresie środków wsparcia rozwoju obszarów wiejskich, zgodnie z którymi nie dokonuje się żadnych płatności na rzecz beneficjentów w odniesieniu do których stwierdzono, że sztucznie stworzyli warunki wymagane do otrzymania takich płatności, aby uzyskać korzyści sprzeczne z celami systemu wsparcia. Organ podkreślił, że środki pomocowe pochodzące z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich w większości są finansowane z budżetu Unii Europejskiej, w związku z powyższym podlegają ochronie zgodnie z rozporządzeniem Rady nr 2988/95 z dn. 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (Dz. Urz. WE L 312/1 z dn. 23.12.1995 r.). Stosownie do ww. rozporządzenia środki te muszą być wydatkowane zgodnie z zasadami rzetelnego zarządzania finansami, ogólną zasadą słuszności i proporcjonalności. Prawo wspólnotowe nakłada na Komisję Europejską i Kraje Członkowskie obowiązek badania, czy środki z budżetu Wspólnoty są wykorzystywane zgodnie z ich przeznaczeniem.