Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 lutego 2013 r., sygn. IV SA/Wa 1855/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran, Sędziowie Sędzia WSA Krystyna Napiórkowska (spr.), Sędzia WSA Anna Szymańska, Protokolant ref. staż. Paweł Smulski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lutego 2013 r. sprawy ze skargi E. z siedzibą we L. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nałożenia kary administracyjnej. oddala skargę

Uzasadnienie

Wojewoda [...] decyzją z dnia 2 stycznia 2012 r. nałożył na skarżącego - E., z siedzibą w L., [...], karę administracyjną w wys. trzech tysięcy euro, odpowiadającą w dniu wydania decyzji kwocie 13.380,00 (trzynastu tysięcy trzystu osiemdziesięciu) złotych. Jednocześnie wezwał skarżącego do zapłaty w/w kwoty w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji, pod rygorem skierowania przeciwko skarżącemu postępowania egzekucyjnego. Organ ustalił bowiem, że skarżący będący przewoźnikiem wykonującym regularne przewozy osób w międzynarodowym transporcie drogowym, przywiózł w dniu 24 sierpnia 2011 r. do odprawy na polskim przejściu granicznym w K. [...] pasażerkę - małoletnią D.K., obywatelkę [...], która, udając się wraz ze swoją matką - I. N., na terytorium [...], zamierzała przekroczyć granicę Rzeczypospolitej Polskiej. Pasażerka, w ocenie organu administracji, nie posiadała wymaganego zezwolenia do wjazdu i pobytu na terytorium [...]. Organ uznał, że skarżący naruszył w ten sposób zakaz wynikający z treści przepisów art. 138 ust. 1 w zw. z ust. 2

ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2003 r., nr 234, poz. 1694; zwana dalej ustawą o cudzoziemcach). Decyzja została wydana na wniosek Komendanta Placówki Straży Granicznej w K., który po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w trybie art. 24 a ustawy o cudzoziemcach, odmówił pasażerce wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uznając, że pasażerka nie posiada ważnej wizy. Wojewoda [...] ustalił również, że przejazd miał charakter przejazdu przy drzwiach zamkniętych, jak wynika z administracyjnych akt sprawy, aż do granicy [...]. W rozstrzygnięciu organ pierwszej instancji powołał się na fakt wydania przez Komendanta Placówki Straży Granicznej w/w decyzji o odmowie wjazdu oraz przywołał treść zeznań I.N., złożonych przez nią w postępowaniu toczącym się przed Komendantem Placówki Straży Granicznej w K. I. N., pouczona o odpowiedzialności karnej za zeznanie nieprawdy lub zatajenie prawdy tj. czyn z art. 233 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. z 1997 r., nr 88, poz. 553 ze zm.), zeznała, że córka nie miała żadnego dokumentu, na podstawie którego mogłaby przekroczyć granicę Rzeczypospolitej Polskiej (s. 4 decyzji). Do akt administracyjnych organ pierwszej instancji załączył akta postępowania toczącego się przed Komendantem Placówki Straży Granicznej w K., w tym pojedynczy egzemplarz notatki służbowej funkcjonariusza Służby Granicznej z dn. 24 sierpnia 2011 r. oraz fotokopię dokumentu podróży pasażerki z umieszczonym na stronie przeznaczonej dla zamieszczenia wizy, odciskiem pieczęci o treści >Visa applied for on 15 JUL 2011 at ...<. W dniu 18 listopada 2011 r. skarżący wniósł do organu pierwszej instancji pismo, w którym - odnosząc się do faktu wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie - oświadczył, że >nieodpowiednim dokumentem do przejazdu przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej okazał się dokument na prawo stałego pobytu w kraju członkowskim układu w Schengen, w którym niezawarte są dane o terminie jego obowiązywania< .