Wyrok WSA w Lublinie z dnia 30 kwietnia 2013 r., sygn. III SA/Lu 78/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Drwal, Sędziowie Sędzia WSA Ewa Ibrom,, Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Małgorzata Olejowska, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 30 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi M. J.-J. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2012 r., nr [...], Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., po rozpoznaniu wniosku M. J.-J., odmówił umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, składek na ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, wraz z odsetkami od tych należności.

We wniosku o ponowne rozpatrzenia sprawy wniesionym od powyższej decyzji M. J.-J. zakwestionowała w szczegółowej argumentacji ustalenia organu odnośnie posiadanego przez nią majątku i sytuacji finansowej.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy decyzją z dnia [...] listopada 2012 r., nr [...], Zakład utrzymał w mocy wcześniejszą decyzję.

Uzasadniając rozstrzygnięcie organ stwierdził, że w sprawie nie została spełniona przesłanka umorzenia należności w postaci całkowitej ich nieściągalności, określona w art. 28 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585, ze zm.; dalej jako: u.s.u.s.).

Wnioskodawczyni z dniem 28 lutego 2007 r. zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej. Przedmiotowe należności zostały objęte postępowaniem egzekucyjnym za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z., a następnie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Z., na dzień opracowywania niniejszego wniosku postępowanie egzekucyjne nie zostało jeszcze zakończone. Wprawdzie część tytułów wykonawczych ZUS została przez komornika sądowego zwrócona z postanowieniem o bezskuteczności egzekucji, jednak część należności nadal pozostaje w egzekucji, brak jest stwierdzenia wobec tych należności bezskuteczności egzekucji z uwagi na brak majątku, z którego można prowadzić egzekucję. Wysokość należności znacznie przekracza również wysokość kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym w administracji, co oznacza, że nie została spełniona przesłanka określona w art. 28 ust. 3 pkt 4a u.s.u.s.