Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 kwietnia 2013 r., sygn. I SA/Wa 79/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Wroczyński (spr.) Sędziowie: WSA Jolanta Dargas WSA Iwona Owsińska-Gwiazda Protokolant specjalista Ewelina Dębna po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi Gmina W. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] sierpnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie reformy rolnej oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] sierpnia 2008 r. nr [...] Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, po rozpatrzeniu odwołania Burmistrza W., utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] października 2004 r. Nr [...] stwierdzającą, że nieruchomość oznaczona obecnie jako działki o numerach ew. [...], [...], [...], [...] i [...], o łącznej pow. [...] ha, stanowiąca zespół pałacowo - parkowy położony w W., nie podpadała pod działanie przepisów art. 2 ust. 1 lit. e dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz. U. z 1945 r. Nr 3, poz. 13).

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ wyjaśnił, że z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika, iż w skład przejmowanego majątku o pow. całkowitej [...] ha wchodził zespół pałacowo - parkowy. W dniu przejścia pałac był spalony i opuszczony, wobec tego nie mógł być i nie był wykorzystywany na cele reformy rolnej. O odbudowie pałacu zadecydowano dopiero w 1960 r., z przeznaczeniem go na [...] Ośrodek [...] wraz z [...] i restauracją. W ocenie organu odwoławczego pałac nie nadawał się do realizacji celów dekretu PKWN i nie był na te cele wykorzystywany, zatem nie podpadał pod działanie przedmiotowego dekretu. Zespół składał się z parku, w którego wschodniej części usytuowany był dwór oraz z podwórza gospodarczego umieszczonego na południowy wschód od parku oraz z kolonii mieszkalnej. Poszczególne części majątku były od siebie fizycznie oddzielone płotem, murem, drogą, siatką i rowem, co pozwalało na wyodrębnienie z całego majątku części: dworsko-pałacowej, podwórza gospodarczego i kolonii mieszkalnej dla pracowników rolnych. Minister Rolnictwa i Rozwoju podzielił stanowisko Wojewody [...], iż wzajemne usytuowanie obiektów wchodzących w skład majątku pozwalało na wyodrębnienie części niezwiązanej z gospodarstwem rolnym i przyjęcie, że gospodarstwo rolne w majątku "[...]" mogło prawidłowo funkcjonować bez zespołu pałacowo-parkowego, z uwagi na brak związku funkcjonalnego między tymi częściami nieruchomości. Zebrana w sprawie dokumentacja oraz spójne zeznania świadków pozwalają - w ocenie organu odwoławczego - na przyjęcie, że zespół pałacowo - parkowy był wyodrębniony od gospodarstwa rolnego, za czym przemawia rozdzielność poszczególnych jego części, pożar pałacu, funkcja pełniona przez dwór jako miejsca wypoczynku oraz zamieszkania wyłącznie dla rodziny M. i M., brak przeznaczenia rolniczego i znaczenia dla gospodarki rolnej majątku. Organ podkreślił, iż jakkolwiek właściciel majątku posiadał wszystkie władcze kompetencje w stosunku do tego majątku, to jednak zatrudnienie zarządcy pozwalało na przyjęcie, iż wszelkie funkcje decyzyjne związane z bieżącym jego funkcjonowaniem były podejmowane poza terenem dworu. W ocenie organu odwoławczego zespół pałacowo - parkowy w majątku [...] położonym w W. w oczywisty sposób nie pozostawał w związku funkcjonalnym z pozostałą częscią neruchomości ziemskiej mającej charakter rolny. Przeszkodą do ustalenia takiego związku w ocenie organu odwoławczego było samo opustoszenie i spalenie pałacu, a także usytuowanie dworu, nie zlokalizowanego w bezpośrednim sęsiedztwie budynków gospodarczych służących prowadzeniu dzialalności rolniczej.