Wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 maja 2013 r., sygn. I SA/Wa 192/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Gabriela Nowak Sędziowie: WSA Elżbieta Lenart WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz (spr.) Protokolant specjalista Ewelina Dębna po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 maja 2013 r. sprawy ze skargi E. K. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] listopada 2012r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, po rozpatrzeniu złożonego przez E. K. wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] sierpnia 2012r. nr [...], utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

Decyzja zapadła w oparciu o następujący stan faktyczny i prawny sprawy.

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, po rozpoznaniu wniesionych przez G. M. i E. K. wniosków, decyzją z dnia [...] sierpnia 2012r. nr [...] odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Miasta i Gminy [...] z dnia [...] lipca 1976r. nr [...] orzekającej o przejęciu na własność Państwa opuszczonego gospodarstwa rolnego o pow. [...]ha, obejmującego działki ewidencyjne nr: [...],[...],[...],[...],[...],[...] położone w miejscowości P., stanowiącego własność S. D.

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że zostały spełnione przesłanki uzasadniające przejęcie gospodarstwa jako opuszczonego, bowiem właściciel wraz z rodziną nie zamieszkiwał na gospodarstwie od około 1970r., a od 1972r. całość nieruchomości była odłogowana.

E. K. złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] sierpnia 2012r. wnosząc o stwierdzenie nieważności decyzji Naczelnika Miasta i Gminy [...] z dnia [...] lipca 1976r. na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 i 7 kpa. Jako przesłankę uzasadniającą stwierdzenie nieważności decyzji jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa i zawierającej wadę powodującą jej nieważność z mocy prawa wskazała, że wydając decyzję organ nie uwzględnił wszystkich stron mających prawa do nieruchomości, a przez to nie skierował jej do wszystkich osób będących stronami w sprawie.