Wyrok WSA w Lublinie z dnia 19 czerwca 2013 r., sygn. I SA/Lu 958/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Kwiatek, Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca),, NSA Danuta Małysz, Protokolant Asystent sędziego Anna Strzelec, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 19 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi A. M. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie podatku akcyzowego za okres od stycznia do listopada 2003 r. - oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Celnej, na skutek wniesionego przez A.M. (podatnik) odwołania, utrzymał w mocy decyzję tego organu z dnia 17 maja 2012 r., odmawiającą uchylenia decyzji ostatecznej Dyrektora Izby Celnej z dnia 1 lutego 2005 r.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji i akt postępowania podatkowego wynika, że podatnik pismem z dnia 29 listopada 2011 r., na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm., tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. Nr 749, w dalszej części uzasadnienia - o.p.), wystąpił z wnioskiem o wznowienie postępowania podatkowego, zakończonego ostateczną decyzją Dyrektora Izby Celnej z dnia 1 lutego 2005 r., utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego z dnia 3 listopada 2004 r. w sprawie określenia podatnikowi zobowiązania w podatku akcyzowym za okresy rozliczeniowe od stycznia do listopada 2003 r. w łącznej kwocie (...) zł.

Podatnik uzasadniał wniosek o wznowienie postępowania podatkowego tym, że organ przy określeniu zobowiązania w podatku akcyzowym z tytułu sprzedaży oleju nie na cele opałowe, nie wyjaśnił czy podatnik miał prawo do odliczenia akcyzy zapłaconej przy nabyciu tego wyrobu akcyzowego. Organ zakwestionował prawidłowość, zgodność z rzeczywistością, 299 oświadczeń o przeznaczeniu oleju na cele opałowe, jakimi dysponował podatnik. Na tej podstawie przyjął, że został naruszony § 6 ust.1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 22 marca 2002 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. z 2002 r., Nr 27, poz. 269). Według organów podatkowych w każdym przypadku sprzedaży oleju opałowego, w sytuacji odmowy okazania dokumentu identyfikującego nabywcę, to sprzedający decydował o dokonaniu sprzedaży lub jej odmowie. Natomiast posiadanie oświadczeń, które nie zawierały rzeczywistych danych, wymaganych przepisami prawa, było równoznaczne z ich brakiem. W świetle § 6 ust. 5 rozporządzenia prowadziło to do odpowiedniego zastosowania § 5 rozporządzenia. Jeżeli zatem sprzedawca oleju nie posiadał oświadczeń, o których mowa w § 6 ust. 1 - 3 rozporządzenia, to sprzedaż tego wyrobu była traktowana, jako sprzedaż oleju na cele inne niż opałowe. Skutkowało to zastosowaniem wyższej stawki podatku akcyzowego. Jednak stosując wyższą stawkę podatku należało, zdaniem podatnika, zastosować instytucję obniżenia akcyzy należnej o zapłaconą we wcześniejszej fazie obrotu, a tego organ nie dokonał. Organ nie wyjaśnił, przy określaniu kwoty zobowiązania podatkowego, czy w cenie zakupu oleju zawarta była akcyza dla oleju przeznaczonego na cele opałowe. Nie zostało przeprowadzone postępowanie wyjaśniające, mające na celu ustalenie tych istotnych okoliczności, w tym z jakiego źródła pochodził sprzedawany olej. W przypadku bowiem pochodzenia oleju opałowego z legalnego źródła, przy rozliczaniu podatku akcyzowego organ był zobowiązany uwzględnić kwotę podatku, jaka była już zawarta w cenie nabywanego oleju opałowego. Podatnik prezentował stanowisko, zgodnie z którym zmiana oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i nieuwzględnienie przez organy § 14 ust. 2 i § 25 rozporządzenia, może stanowić podstawę do wznowienia postępowania. Przy określaniu zobowiązania podatkowego organ miał obowiązek rozliczyć zapłaconą przez podatnika akcyzę podaną w fakturze. W wyniku niezastosowania § 14 ust. 2 i § 25 rozporządzenia podatnik został zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego w całości, bez obniżenia należnej akcyzy o akcyzę zapłaconą. W konsekwencji doprowadziło to do podwójnego opodatkowania tego samego wyrobu. Na poparcie swojego stanowiska podatnik powołał się na orzeczenia w sprawach o sygn. akt: I SA/Lu 722/07, I SA/Lu 54/11, I SA/Bk 139/09, I SA/Kr 290/09, I SA/Ol 255/07, I SA/Lu 796/10, I SA/Lu 798/10, I FSK 582/09 oraz I FSK 1469/06.