Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 18 czerwca 2013 r., sygn. II SA/Ol 375/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska Sędzia WSA Ewa Osipuk (spr.) Protokolant St. sekretarz sądowy Grażyna Wojtyszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi Spółdzielni Mieszkaniowej na decyzję Wojewody z dnia "[...]". nr "[...]" w przedmiocie pozwolenia na budowę oddala skargę. WSA/wyr.1 - sentencja wyroku

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 12 grudnia 2012 r., Prezydent O. zatwierdził na wniosek "[...]" Spółki z o.o. projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego przy ul. "[...]" na działkach o numerach: "[...]". W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji podał, że przedmiotowy budynek będzie dobudowany do północno-zachodniego szczytu istniejącego budynku wielorodzinnego, posadowionego na działce nr "[...]" i usytuowany będzie równolegle, w odległości 15,5 m, od budynku "[...]", znajdującego się na działce nr "[...]". Pod budynkiem zaprojektowano wielostanowiskowy parking podziemny, do którego wjazd będzie od strony południowo-wschodniej budynku przez istniejącą wewnętrzną drogę osiedlową. Ze względu na znaczne różnice wysokości pomiędzy działkami nr "[...]", po stronie północnej zaprojektowano mur oporowy. Organ stwierdził, że inwestycja jest zgodna z warunkami zabudowy, ustalonymi decyzją

z dnia 3 lipca 2012 r., w tym w zakresie zachowania linii zabudowy, wysokości budynku, szerokości elewacji frontowej i powierzchni zabudowy. Ponadto spełnione zostały warunki określone w art. 32 i art. 33 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U.

z 2010 r. Nr 243, poz. 1623, z późn. zm.). Odnosząc się natomiast do uwag zgłoszonych przez mieszkańców sąsiednich budynków organ I instancji podniósł, że zachowane zostały odległości ścian budynku i tarasów od granicy działki sąsiedniej określone w § 12 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm., zwanego dalej: "rozporządzeniem"). Wyjaśnił, że zgodnie z § 12 ust. 7 rozporządzenia nie ustala się odległości podziemnej części budynku od granicy z sąsiednią działką budowlaną. Wskazał, że najbliższa odległość tarasu budynku do granicy działki wynosi 2 m i nie narusza § 12 ust. 5 rozporządzenia. Organ wyjaśnił również, że mur oporowy został zlokalizowany całkowicie na działce inwestora. Stwierdził, że z analizy zacieniania wynika, iż spełnione zostały również określone w § 13, § 60, § 57 rozporządzenia warunki dotyczące prawidłowego oświetlenia pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi i w § 40, regulującym kwestię nasłonecznienia placu zabaw. Zaznaczył także, że projektowany wjazd do garażu podziemnego na 17 miejsc postojowych nie jest skierowany w stronę budynków mieszkalnych i znajduje się 9 m od ściany istniejącego budynku. Ze względu na niewielką ilość miejsc postojowych i usytuowanie wjazdu garażu w skarpie, nie będzie on stanowił uciążliwości dla mieszkańców istniejącego budynku. Za bezzasadne Prezydent uznał zarzuty dotyczące uciążliwości zaprojektowanej obsługi komunikacyjnej od strony istniejących budynków mieszkalnych, wskazując, że ciągi piesze i dojazdy do budynku "[...]" znajdują się od strony południowej działki. Od strony budynków mieszkalnych "[...]" zaprojektowane zostały tarasy i tereny rekreacji. Dodał, że w projekcie założono zachowanie możliwie jak największej ilości istniejącej roślinności i przewidziano nowe nasadzenia. Organ wyjaśnił ponadto, że współwłaściciele działki nr "[...]" są w tym postępowaniu reprezentowani przez "[...]" spółdzielnię mieszkaniową, która zgodnie z art. 27 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116, z późn. zm.) w stosunku do tej nieruchomości może samodzielnie podejmować czynności i decyzje związane z zarządzaniem nieruchomością wspólną, a także wykonywać czynności przekraczające zakres zwykłego zarządu bez pełnomocnictw udzielanych przez właścicieli lokali z wyjątkiem czynności, które mogłyby zmienić stan ich własności. Stwierdził również, że nie zaistniała w sprawie przesłanka zawieszenia postępowania z uwagi na wznowienie postępowania w sprawie wydanej dla tej inwestycji decyzji o ustaleniu warunków zabudowy.