Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 26 czerwca 2013 r., sygn. II SA/Wr 241/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Alicja Palus Sędziowie: Sędzia Andrzej Wawrzyniak Sędzia NSA Halina Kremis (sprawozdawca) Protokolant Edyta Forysiak po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 19 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi W.D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji umarzającej postępowanie w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia polegającego na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] r. ([...]), odmówiono stwierdzenia nieważności - wydanej z upoważnienia Prezydenta W. decyzji Zastępcy Dyrektora Wydziału Środowiska i Rolnictwa w Urzędzie Miejskim W. z dnia [...] r. ([...]), umarzającej jako bezprzedmiotowe postępowanie w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia polegającego na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej [...], zlokalizowanej na działce nr 28/11, AM-[...], obręb M., przy ul. K. we W..

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy strona zarzuciła naruszenie: 1) art 105 § 1 Kp.a. w związku z art. 2 Konstytucji RP poprzez przyjęcie, iż decyzja objęta wnioskiem o stwierdzenie nieważności stanowi merytoryczne rozpatrzenie sprawy administracyjnej, co może przekonywać strony, że procesowo należy uznać, iż bezprzedmiotowość postępowania administracyjnego (brak sprawy administracyjnej) jest tożsama z jej merytorycznym rozstrzygnięciem. Czyli art. 105 § 1 można stosować zamiennie z art. 104 Kp.a.; 2) art. 8 w związku z art. 107 § 1 oraz 107 § 3 Kp.a. w nawiązaniu do art. 2 oraz 79 ust 1 Konstytucji RP w związku z § 2 ust. 1 pkt. 7 lit b oraz § 3 ust 1 pkt 8 lit f rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21.08.2007 roku w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko poprzez przyjęcie, iż przedmiotem kwalifikacji nie jest objęty faktyczny obraz głównej wiązki promieniowania oraz moc EIRP z uwagi, iż moc anteny nie ma żadnego znaczenia dla kwalifikacji. Ponadto organ logicznie nie wykazał, iż linia poprowadzona w głównej wiązce promieniowania pojedynczej anteny odpowiada obrazowi faktycznemu tej wiązki, która w istocie jest obrazem dwóch paneli antenowych o wspólnym EIRP oraz wiązce. Organ również nie wskazał logicznie, z jakich powodów byle jak poprowadzona linia w głównej wiązce promieniowania, która nie jest jej środkiem może stanowić zagrożenie dla środowiska; 3) Art. 63 ust 1 pkt. 1 lit. b ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnieniu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska w związku z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz. U. z 2004, Nr 254, poz. 2573 ze zm.), oraz ocenach oddziaływania na środowisko poprzez niezbadanie czy organ wydający decyzję je stosował a jeżeli nie to czy stanowi to rażące naruszenie prawa z uwagi, iż w postępowaniu nadzwyczajnym nie ma możliwości badania przepisów prawa materialnego oraz sporządzonego do nich uzasadnienia, jeżeli nie były one objęte analizą decyzji wydanej w trybie zwykłym. Konieczność badania powyższego potwierdza WSA w Krakowie /I SAlKr 418/11 w prawomocnym wyroku z dnia 18.05.2011 roku. Identycznie NSA /I OSK 1485/10 w wyroku z dnia 25. 10.2011 r. oraz NSA w wyroku /I OSK 1695/10 z dnia 14. 12.2011 roku; 4) Art. 8, 77 § 1, 107 § 3 K.p.a. poprzez ponowne rozpatrywanie sprawy merytorycznie zamiast dokonania oceny wydanej decyzji pod kątem zastosowanych przepisów prawa materialnego oraz procesowego.".