Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2013 r., sygn. II SA/Wa 612/13

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Grochowska - Jung, Sędziowie WSA Stanisław Marek Pietras, Andrzej Kołodziej (sprawozdawca), po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 sierpnia 2013 r. wniosku Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego o wykładnię wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 maja 2013 r. sygn. akt II SA/Wa 612/13 w sprawie ze skargi Fundacji [...] na decyzję Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej postanawia: odmówić wykładni wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 maja 2013 r.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 23 maja 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu na rozprawie skargi Fundacji [...] na decyzję Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej:

- uchylił zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję z dnia [...] stycznia 2013 r.,

- stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości,

- zasądził od Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego na rzecz skarżącej kwotę 200 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

W dniu 2 lipca 2013 r. wpłynęło do tutejszego Sądu pismo Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego stanowiące wniosek o wykładnię ww. wyroku.

Wnoszący zacytował fragment uzasadnienia ww. wyroku: ,,Podkreślenia wymaga ponadto, iż w świetle orzecznictwa sądowoadministracyjnego, faktury dokumentujące zakup przez organy władzy publicznej towarów lub usług, na które przeznaczono środki publiczne, stanowią informację publiczną w rozumieniu u.d.i.p.".

We wnioski zażądano rozstrzygnięcia jakie konkretnie orzeczenia sądów administracyjnych miał na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, ponieważ bez wyjaśnienia tych wątpliwości organ nie będzie miał możliwości podjęcia jakiejkolwiek polemiki z przytoczonym stanowiskiem.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) zwana dalej ppsa, Sąd, który wydał wyrok, rozstrzyga postanowieniem wątpliwości co do jego treści. Postanowienie w tym przedmiocie sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym.

Zarówno w doktrynie jaki i orzecznictwie utrwalone jest stanowisko, że w trybie wykładni nie rozstrzyga się o wszystkich wątpliwościach, jakie strona powzięła wobec treści wyroku, lecz muszą to być wątpliwości związane z niejasnym rozstrzygnięciem, zakresem powagi rzeczy osądzonej lub wykonalnością wyroku (por. postanowienie NSA z dnia 26 lipca 2001 r., II SAB 57/98, zbiór LEX nr 75553). Przedmiotem wykładni może być zarówno sentencja jak i jego uzasadnienie, zaś potrzeba jej dokonania zachodzi w sytuacji, gdy treść orzeczenia jest sformułowana w sposób niejasny, a wykładnia ma na celu wyjaśnienie wątpliwości, jakie mogą powstać przy wykonywaniu wyroku, bądź też co do innych skutków orzeczenia, np. zakresu powagi rzeczy osądzonej (por. postanowienie NSA z dnia 26 lipca 2001 r. sygn. akt II SAB 57/98, z dnia 29 czerwca 2007 r. sygn. akt II FZ 294/07). W doktrynie podkreśla się, iż wykładni uzasadnienia wyroku dokonuje się jedynie wyjątkowo (por. Tadeusz Woś, Hanna Knysiak - Molczyk, Marta Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz., wydawnictwo Lexis Nexis, Warszawa 2008, s. 575). Uzasadnienie podlegać może wykładni w sytuacji, gdy w wyniku jego wadliwości lub nieprecyzyjnego sformułowania jego treść budzi wątpliwości co do samego rozstrzygnięcia, a także sposobu wykonania wyroku. W żadnym wypadku wykładnia nie może sprowadzać się do udzielenia przez Sąd szczegółowych wyjaśnień co do dalszego prowadzenia postępowania przez organy administracyjne czy też uzupełnienia rozstrzygnięcia sprawy. Istotne jest, że przy użyciu tej instytucji niedopuszczalne jest żądanie usunięcia merytorycznych błędów orzeczenia. Wykładnia bowiem nie może prowadzić do nowego rozstrzygnięcia lub uzupełnienia poprzedniego rozstrzygnięcia w zakresie argumentacji faktycznej lub prawnej ( por. postanowienie NSA z dnia 27 lutego 2009 r. sygn. akt l OSK 23/08).

W ocenie Sądu wyrok z dnia 23 maja 2013 r. sygn. akt II SA/Wa 612/13 jak i jego uzasadnienie nie nasuwa żadnych wątpliwości. Uchyla on bowiem zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję z dnia [...] stycznia 2013 r. odmawiającą Fundacji [...] z/s w miejscowości [...] udostępnienia informacji w postaci odpowiedzi na pytanie kiedy, w jakim trybie, w jakiej ilości oraz za jaką kwotę zostały zakupione przez Sąd Najwyższy od Wydawnictwa [...] uprawnienia do korzystania z programu [...].

Rozstrzygnięcie Sądu jak i jego uzasadnienie jest jasne i jednoznaczne.

Przytoczone we wniosku sformułowanie, nie wywołuje wątpliwości, co do wpływu na ocenę stwierdzonego stanu faktycznego i prawnego. Niewątpliwie nie powoduje również wątpliwości w zakresie wykonania wyroku czy też ustalenia zakresu powagi rzeczy osądzonej.

Z treści wniosku o wykładnię wyroku można wyprowadzić, iż organowi zależy na podaniu konkretnych sygnatur akt, rozstrzygniętych już spraw, które zaliczone zostały do orzecznictwa sądowoadministracyjnego.

Wykracza to jednak znacznie poza instytucję wykładni wyroku sformułowaną w art. 158 ppsa.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 158 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało odmówić wykładni wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 maja 2013 r. sygn. akt II SA/Wa 612/13.

Źródło: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl/