Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 25 września 2013 r., sygn. I SA/Gl 516/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Organiściak (spr.), Sędziowie WSA Bożena Suleja,, Anna Tyszkiewicz-Ziętek, Protokolant Paulina Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 września 2013 r. sprawy ze skargi A S.A. w J. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej Ordynacja podatkowa lub O.p.) postanowieniem z dnia [...] (Nr [...]) utrzymało w mocy postanowienie Wójta Gminy M. (Nr [...];[...]) z dnia [...] w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności nieostatecznej decyzji Wójta Gminy M. (Nr [...];[...]) z dnia [...] określającej A S.A. z siedzibą w J.(dalej zwana Spółką) wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości na rok 2007 w kwocie [...]zł.

Zaskarżone postanowienie organu odwoławczego zostało podjęte w następującym stanie faktycznym: Organ I instancji ww. decyzją z dnia [...] określił Spółce wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości na rok 2007. Następnie ww. postanowieniem z dnia [...]2012 r. organ I instancji nadał ww. nieostatecznej decyzji rygor natychmiastowej wykonalności. W uzasadnieniu postanowienia organ I instancji podkreślił, że do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego pozostał okres krótszy niż trzy miesiące oraz wskazał, że powyższa okoliczność uprawdopodabnia, iż zobowiązanie wynikające z ww. nieostatecznej decyzji nie zostanie wykonane.

Na ww. postanowienie spółka wniosła zażalenie, w którym zarzuciła: naruszenie art. 239b § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej przez jego nieprawidłowe zastosowanie polegające na przyjęciu, że zbliżający się termin przedawnienia jest samowystarczalną przesłanką nadania rygoru natychmiastowej wykonalności, a w konsekwencji niezastosowanie art. 239b § 2 Ordynacji podatkowej polegające na braku uprawdopodobnienia, ze zobowiązanie wynikające z decyzji nie zostanie wykonane; naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 120, art. 121 § 1 i art. 122 Ordynacji podatkowej wskutek działania niezgodnego z przepisami prawa w sposób powodujący brak zaufania do organów podatkowych przez niewłaściwe zastosowanie przepisów oraz niewyjaśnienie sprawy w sposób wyczerpujący; naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 217 § 2 w związku z art. 219 oraz art. 210§ 4 Ordynacji podatkowej oraz art. 124 Ordynacji podatkowej poprzez błędne