Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 26 września 2013 r., sygn. II SA/Ol 576/13

Dnia 26 września 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Katarzyna Matczak (spr.) Sędziowie sędzia WSA Adam Matuszak sędzia WSA Beata Jezielska Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 września 2013 roku sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej cofnięcia zezwolenia na urządzanie gier na automatach o niskich wygranych - oddala skargę.

Uzasadnienie

Po rozpatrzeniu wniosku Spółki A o stwierdzenie nieważności decyzji Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych, Dyrektor Izby Celnej decyzją z dnia [...] odmówił stwierdzenia nieważności wskazanej decyzji. Podstawę rozstrzygnięcia stanowił art. 248 § 2 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) zwanej dalej: O.p.

W uzasadnieniu wyjaśniono, że Dyrektor Izby Celnej ostateczną decyzją z [...] cofnął Spółce zezwolenie na urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych na terenie województwa, udzielone decyzją Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...]. Składając wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Spółka podniosła, że została ona wydana z rażącym naruszeniem prawa, bowiem organ cofając zezwolenie na urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych uchybił normie zawartej w § 14 ust. 4 i 5 w związku z § 7 i § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie warunków urządzania gier i zakładów wzajemnych (Dz.U. Nr 102, poz. 946 ze zm.) zwanego dalej: rozporządzeniem z 3 czerwca 2003 r., zgodnie z którymi stwierdzenie niezgodności stanu rzeczywistego automatów lub urządzeń do gier z warunkami rejestracji, jest dopuszczalne wyłącznie na podstawie badań kontrolnych jednostki badającej. W ocenie organu, naruszenie prawa o rażącym charakterze występuje w sytuacji, gdy treść rozstrzygnięcia pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisów prawa i gdy charakter tego naruszenia powoduje, że rozstrzygnięcie nie może być zaakceptowane jako akt wydany przez organ praworządnego państwa. Poza tym wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji z powodu rażącego naruszenia prawa nie może być jedynie wyrazem niezadowolenia strony z wyników dokonanej przez organ podatkowy oceny materiału dowodowego zebranego w sprawie, czy skutków wydanej decyzji. Organ nie dopatrzył się rażącego naruszenia prawa przy wydawaniu skarżonej decyzji. Organ podjął działania w przedmiocie cofnięcia wskazanego zezwolenia na podstawie wyników kontroli przeprowadzonej w drodze eksperymentu, której wyniki dały podstawy do uznania, że urządzenia funkcjonowały wbrew zapisom ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz.U. nr 201, poz. 1540 ze zm.) zwanej dalej: u.g.h. Organ nie stwierdził, aby na gruncie rozpoznawanej sprawy wystąpiła oczywista sprzeczność pomiędzy treścią zastosowanych norm prawa a wydaną decyzją. Ponadto organ zauważył, że z § 14 ust. 5 rozporządzenia z dnia 3 czerwca 2003 r. nie wynika, aby procedura cofnięcia rejestracji była odwrotnością procedury rejestracyjnej i wymagane było badanie przez jednostkę badającą.