Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 22 października 2013 r., sygn. II SA/Bd 898/13

Dnia 22 października 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Klotz (spr.) Sędziowie: sędzia WSA Joanna Brzezińska sędzia WSA Renata Owczarzak Protokolant: asystent sędziego Krzysztof Cisewski po rozpoznaniu w II Wydziale na rozprawie w dniu 22 października 2013 roku sprawy ze skargi W. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we [...] z dnia [...]r., nr [...] w przedmiocie zasiłku stałego oddala skargę

Uzasadnienie

II SA/Bd 898/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] maja 2013 r., nr [...] działając z upoważnienia Prezydenta Miasta W., Kierownik Sekcji Realizacji Świadczeń Społecznych MOPR zmienił decyzję Nr [...] z dnia [...] maja 2008 r. w części dotyczącej wysokości zasiłku w ten sposób, że przyznał W. D. od dnia [...] maja 2013 r. do odwołania zasiłek stały dla osoby samotnie gospodarującej w wysokości [...] zł miesięcznie.

W uzasadnieniu decyzji organ powołał się na zmianę sytuacji dochodowej strony poprzez nabycie uprawnień do zasiłku pielęgnacyjnego, co spowodowało zmianę wysokości zasiłku stałego.

Od decyzji tej odwołał się W. D. podnosząc, że została ona wydana z naruszeniem przepisów Konstytucji, Kodeksu postępowania administracyjnego oraz ustawy o pomocy społecznej. Wskazał, że rażące naruszenie prawa polega na nie wykonaniu przez organ dyspozycji zawartej w art. 7 k.p.a., braku pogłębiania zaufania do organów państwa (art. 8 k.p.a.) w sytuacji wykonania decyzji przed upływem terminu do wniesienia odwołania, braku w uzasadnieniu decyzji należytego i wyczerpującego informowania o okolicznościach faktycznych i prawnych (art. 9 k.p.a.), a ponadto braku wyjaśnienia zasadności przesłanek (art. 11 k.p.a.) oraz nie ujęcia w uzasadnieniu decyzji podstaw faktycznych i prawnych (art. 107 § 1 k.p.a.).

Powołując się na treść art. 130 § 1 k.p.a. podał, że MOPR wykonał decyzję poprzez zmniejszenie zasiłku stałego jeszcze przed jej doręczeniem stronie. Wskazał, że w tym przypadku nie ma zastosowania § 3 i § 4 art. 130 k.p.a., ani też art. 108 k.p.a.