Wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 października 2013 r., sygn. III SA/Wa 799/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Marta Waksmundzka-Karasińska (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Golat, sędzia WSA Anna Wesołowska, Protokolant referent stażysta Katarzyna Smaga, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 października 2013 r. sprawy ze skargi P. S.A. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną, 2) zasądza od Ministra Finansów na rzecz P. S.A. z siedzibą w W. kwotę 200 zł (słownie: dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

[...] Bank [...] Spółka akcyjna z siedzibą w W. (zwana dalej Skarżącą) wnioskiem z dnia 10.08.2012r. uzupełnionym w dniu 26.11.2012r. zwróciła się do Ministra Finansów o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości przekwalifikowania kwoty odpowiadającej wartości rezerwy celowej, w której ciężar wierzytelność została odpisana, z kosztów, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów do kosztów stanowiących koszty uzyskania przychodów, w dacie spełnienia się przesłanki udokumentowania nieściągalności wierzytelności wymienionej w art. 16 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub zaistnienia warunków umorzenia wierzytelności określonych w art. 16 ust. 1 pkt 43 lub 44 u.p.d.o.p.

W przedmiotowym wniosku Skarżąca przedstawiła opisane poniżej zdarzenie przyszłe.

Skarżąca posiada wierzytelności z tytułu kredytów i pożyczek. Na wierzytelności te Skarżąca tworzy, na potrzeby podatkowe, rezerwy celowe, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów w sprawie rezerw. Dodatkowo jako jednostka stosująca MSR/MSSF dla celów bilansowych Skarżąca tworzy na te wierzytelności odpisy z tytułu utraty wartości, zgodnie z przepisami MSR 39 “Instrumenty finansowe; ujmowanie i wycena". Rezerwy celowe tworzone są w ciężar kosztów i ewidencjonowane na wyodrębnionych kontach. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych pozwala, mocą art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. a tiret pierwsze i lit. b. na zaliczenie kosztów tworzenia rezerw celowych, na wymagalne wierzytelności z tytułu kredytów i pożyczek oraz wymagalne należności z tytułu udzielonych przez bank po 01.01.1997r. gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek, do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem uprawdopodobnienia nieściągalności tych wierzy telności w sposób określony w art. 16 ust. 2a pkt 2 u.p.d.o.p. Skarżąca dokonuje usunięcia niektórych wierzytelności z bilansu, poprzez odpisanie niepracujących aktywów z ewidencji bilansowej. Usunięcie z bilansu odbywa się poprzez pokrycie wartości wierzytelności kwotą rezerwy celowej utworzonej na daną wierzytelność. W sytuacji, gdy w odniesieniu do odpisywanej wierzytelności nie zostały spełnione przesłanki udokumentowania nieściągalności, o których mowa w art. 16 ust. 2 u.p.d.o.p. lub przesłanki umorzenia wyszczególnione w art. 16 ust. 1 pkt 43 i 44 u.p.d.o.p., a wartość rezerwy celowej utworzonej na daną wierzytelność, z uwagi na spełnienie przez nią przesłanki uprawdopodobnienia nieściągalności, została uprzednio zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, Skarżąca odpisując wierzytelność w ciężar utworzonej rezerwy celowej zmienia kwalifikację podatkową kosztów utworzenia tej rezerwy z kosztów stanowiących na koszty nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów (kosztów podatkowych). Ttaka sytuacja ma miejsce, przykładowo, w sytuacji, gdy w dacie odpisania nie zostaje jeszcze ukończone uprzednio wszczęte postępowanie egzekucyjne lub upadłościowe. Ponadto zgodnie z procedurami wewnętrznymi, Skarżąca stosuje rozróżnienie rodzaju odpisania wierzytelności, które definiuje jako mające charakter trwały lub czasowy. W odniesieniu do wierzytelności czasowo odpisanej jako nieściągalna Skarżąca monitoruje sytuację dłużnika oraz podejmuje działania mające na celu jej dochodzenie.