Wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 listopada 2013 r., sygn. II SAB/Wa 520/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Werpachowska Sędziowie WSA Sławomir Antoniuk (spr.) Anna Mierzejewska Protokolant starszy referent Marcin Borkowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 listopada 2013 r. sprawy ze skargi Fundacji [...] z siedzibą w [...] na bezczynność partii politycznej [...] w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 25 kwietnia 2012 r. o udostępnienie informacji publicznej 1. zobowiązuje partię polityczną [...] do rozpatrzenia wniosku Fundacji [...] z siedzibą w [...] z dnia 25 kwietnia 2012 r. o udostępnienie informacji publicznej w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy, 2. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 3. zasądza od partii politycznej [...] na rzecz Fundacji [...] z siedzibą w [...] kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 25 kwietnia 2012 r. Fundacja [...] z siedzibą w [...] (dalej jako - Fundacja) zwróciła się do partii politycznej [...] (dalej jako - [...]), na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), o udostępnienie sposobu ustalenia wysokości składek członkowskich w [...] oraz o udostępnienie dokumentów, na podstawie których składka członkowska jest partii ustalana.

Pismem z dnia [...] czerwca 2011 r. [...] odmówiło udostępnienia wnioskowanej informacji uznając, że informacje te nie stanowią informacji publicznej. W ocenie [...], w powołanej ustawie partie polityczne zostały umieszczone w katalogu podmiotów obowiązanych do udzielenia informacji publicznej niejako dodatkowo, o czym świadczy analiza art. 4 i 6 tejże ustawy. Zasadniczym zakresem podmiotowym ustawy objęte są bowiem władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne. Dlatego też obowiązki partii powinny być ujmowane dość wąsko. Nawiązując do treści art. 6 ust 1 pkt 2 ustawy, partia polityczna wskazała, że obowiązek w nim określony nałożono jedynie na podmioty określone w art. 4 ust. 1 ustawy, podkreślając dodatkowo, że dochód ze składek członków partii politycznej nie jest majątkiem publicznym, gdyż pochodzi ze środków prywatnych członków. Kwestie składek nie podlegają w ogóle pod pojęcie "spraw publicznych", nie stanowią również "danych publicznych". Polityka składkowa danej korporacji nie należy do materii ważkiej dla ogółu, jest sprawą wewnętrzną, nie oddziałującą bezpośrednio na sprawy publiczne.