Wyrok WSA w Lublinie z dnia 6 grudnia 2013 r., sygn. I SA/Lu 770/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca), Sędziowie WSA Halina Chitrosz,, NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk, Protokolant Starszy inspektor Magdalena Futyma, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 6 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi M. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowych I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz M. D. kwotę [...] tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej (organ), na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm. - o.p.), po rozpatrzeniu odwołania M. D. (podatnik), utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Trzeciego Urzędu z dnia 5 lutego 2013 r., na podstawie której odmówiono podatnikowi umorzenia zaległości podatkowych w podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe 1999 r., styczeń-czerwiec 2000 r., sierpień-grudzień 2000 r., 2001 r., 2002 r., styczeń-lipiec 2003 r., wrzesień-listopad 2003 r. w łącznej kwocie 181.933,21 zł z odsetkami za zwłokę w wysokości 352.097 zł.

Jak wynika z uzasadnienia zaskarżonej decyzji, podatnik w piśmie z dnia 4 grudnia 2012 r. zwrócił się m. in. o umorzenie zaległości podatkowych z tytułu podatku od towarów i usług z odsetkami za zwłokę oraz kosztami egzekucyjnymi w łącznej kwocie 579.147,41 zł. Podatnik, domagając się umorzenia zaległości podatkowych w podatku od towarów i usług, powołał się na orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (według aktualnie obowiązującej nomenklatury - dalej jako TSUE) w kwestii prawa do odliczenia, jako podstawowego elementu konstrukcji podatku od towarów i usług, zapewniającego podatnikowi neutralność tego podatku. Wykazywał, że gdyby sprawy dotyczące jego zobowiązań w podatku od towarów i usług były rozpatrywane przez organ obecnie i gdyby organ uwzględnił obowiązujące orzecznictwo TSUE, to decyzje nie byłyby dla niego tak niekorzystne. Nie może bowiem ponosić odpowiedzialności za to, że wystawca czy wystawcy faktur dopuścili się nieprawidłowości, a nie zostało udowodnione, by podatnik wiedział lub powinien był wiedzieć o tych nieprawidłowościach występujących na wcześniejszych etapach obrotu. Podatnik podkreślał także, że nie jest w stanie wykonać decyzji wymiarowych, ponieważ nie posiada oszczędności, a jego jedyny majątek stanowi udział w domu, który ma być przedmiotem egzekucji. Obok wniosku o umorzenie zaległości podatkowych w podatku od towarów i usług podatnik wystąpił także z zarzutami i wnioskami w postępowaniu egzekucyjnym, które organ potraktował jako przedmiot odrębnych postępowań.