Wyrok WSA w Opolu z dnia 23 stycznia 2014 r., sygn. II SA/Op 520/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Sędziowie WSA Krzysztof Bogusz WSA Teresa Cisyk - spr. Protokolant St. inspektor sądowy Katarzyna Stec po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 23 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. z siedzibą w [...] na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 12 sierpnia 2013 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 24 czerwca 2013 r. nr [...], wydaną z upoważnienia Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego w Katowicach, nałożona została na A Sp. z o.o. z siedzibą w [...], zwaną dalej Spółką, kara pieniężna w wysokości 1500 zł, za brak zezwolenia kategorii I na przejazd pojazdu nienormatywnego. W uzasadnieniu decyzji organ powołał regulacje art. 64 ust.1, art. 2 pkt 35a, art. 140aa ust. 1 - 3 oraz art. 140ab ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012r., poz. 1137 z późn. zm. - zwanej dalej ustawą) i stwierdził, że wydając rozstrzygnięcie w tej sprawie uwzględnił ustalenia z przeprowadzonej kontroli pojazdu w dniu 23 maja 2013 r. W trakcie kontroli stwierdzono, że został przekroczony maksymalny nacisk na pojedynczą oś napędową pojazdu samochodowego, określony na 8 ton. Pojazdem tym przeważone były słupy betonowe, przy czym kierujący nie okazał - wymaganego art. 64a ustawy - zezwolenia kategorii I. W tych okolicznościach organ uznał, że transport był wykonywany pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia, wskazując na przepis art. 41 ust. 1 - 3 ustawy o drogach publicznych oraz na rozporządzenie z dnia 6 września 2012 r. w sprawie wykazu dróg (Dz. U. z 2012 r., poz. 1061). Organ wyjaśnił, że skoro w rozporządzeniu tym nie wymienia się drogi, na której zatrzymano pojazd, zatem maksymalny nacisk na oś mógł wynosić 8 ton. Z kolei, ze względu na kategorię drogi i stwierdzone parametry pojazdu naruszenie należało zakwalifikować jako brak zezwolenia kategorii I. Organ dodał, że strona była już karana za podobne naruszenia, a zatem była świadoma dopuszczenia się ww. naruszenia. Ponadto zwrócił uwagę, że przedsiębiorca powinien zaplanować trasę przejazdu uwzględniając maksymalne naciski osi pojazdu, a znając konstrukcję pojazdu ograniczyć ilość przewożonego ładunku w celu zapobiegnięcia przekroczeniu nacisków na osie. Na przedsiębiorcy prowadzącym profesjonalną działalność ciąży bowiem obowiązek dołożenia staranności, aby była ona prowadzona zgodnie z przepisami prawa. W przypadku stwierdzenia ich naruszenia organ nakłada na przedsiębiorcę, bez względu na jego winę, ustaloną w ustawie karę pieniężną. Jednocześnie organ stwierdził, że w sprawie nie zasiniały przesłanki przemawiające za nienakładaniem kary. Brak jest podstaw do umorzenia postępowania, skoro przewożony przez Spółkę ładunek nie był tym, o którym mowa w art. 140aa ust. 4 pkt 2 ustawy, tj. produktem sypkich bądź drewnem.