Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 15 stycznia 2014 r., sygn. I SA/Po 701/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Karol Pawlicki Sędzia WSA Waldemar Inerowicz Protokolant st. sekr. sąd. Joanna Świdłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. w [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy przedłużenia zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] r. o nr [...]; II. stwierdza, że decyzje wymienione w punkcie pierwszym nie podlegają wykonaniu do dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w [...] na rzecz skarżącego kwotę [...],- zł (słownie: [...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Spółka "[...]" z siedzibą w [...] (dalej: Spółka) wystąpiła do Dyrektora Izby Celnej w Poznaniu wnioskiem z dnia [...] grudnia 2012 r. o przedłużenie na kolejne 6 lat zezwolenia Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr [...] z dnia [...] lipca 2006 r. na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych na terenie województwa wielkopolskiego.

Decyzją z dnia [...] października 2012 r., nr [...], Dyrektor Izby Celnej w Poznaniu odmówił Spółce przedłużenia zezwolenia. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że dokonaniu przedłużenia zezwolenia zgodnie z wnioskiem Strony, sprzeciwia się przepis art. 138 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz.U. Nr 201, poz. 1540 ze zmianami, dalej w skrócie: u.g.h.), który stanowi jednoznacznie, że zezwolenia, o których mowa w art. 129 ust. 1, nie mogą być przedłużane.

W odwołaniu z dnia [...] października 2012 roku, Spółka wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości.

Spółka zarzuciła naruszenie art. 120 Ordynacji podatkowej poprzez oparcie orzeczenia na art. 138 ust. 1 u.g.h., który w konsekwencji wyroku z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawach połączonych C-213/11, C-214/11, C-217/11 należy uznać za nieobowiązujący w polskim systemie prawa.