Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 30 stycznia 2014 r., sygn. II SA/Sz 1123/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Windak, Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder, Sędzia NSA Danuta Strzelecka-Kuligowska (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Małgorzata Płocharska-Małys, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 30 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi F. N. na decyzję Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie sprzeciwu w sprawie zgłoszenia robót budowlanych oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]., na podstawie art. 30 ust. 6 pkt 2 ustawy z dnia

7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) Starosta wniósł sprzeciw wobec zamiaru montażu biologicznej oczyszczalni ścieków do budynku mieszkalnego położonego na działce nr [...] w obrębie ewidencyjnym, zgłoszonego przez inwestora - F. N. we wniosku z dnia [...]. W uzasadnieniu organ wskazał niezgodność planowanej inwestycji z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy - rejon, uchwalonego Uchwałą Nr XX/266/2000 Rady Miejskiej z dnia 29 czerwca 2000 r. Niezgodność dotyczyła ustalonych planem warunków obsługi w zakresie infrastruktury technicznej, w myśl których odprowadzenie ścieków należy realizować poprzez planowany, grupowy system kanalizacji z odprowadzeniem do oczyszczalni ścieków, z czasowym dopuszczeniem indywidualnego gromadzenia bytowych ścieków sanitarnych w zbiornikach bezodpływowych - do czasu realizacji sieci kanalizacyjnej.

W odwołaniu od w/w decyzji inwestor reprezentowany przez pełnomocnika - radcę prawnego J. H. - W. wniósł o jej uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji, zarzucając naruszenie zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego poprzez przyjęcie, iż owe zapisy wprowadzają zakaz zastosowania na tym obszarze innego niż zbiorniki bezodpływowe sposobu usuwania bytowych ścieków sanitarnych oraz poprzez nieuwzględnienie, iż zakaz wprowadzania ścieków do gruntu nie jest bezwzględnie obowiązujący, naruszenie zapisu art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez uniemożliwienie skarżącemu zagospodarowania terenu, do którego ma tytuł prawny, w sposób który pozostaje w sprzeczności z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a także naruszenie zapisu art. 36 ust. 1, 2 i 3 pkt 4 ustawy z dnia 18 lipca 2011 r. Prawo Wodne, który umożliwia właścicielowi gruntu wprowadzenie do niego ścieków w wymiarze do na dobę. Nadto, zarzucono naruszenie art. 106 § 1 kpa poprzez zaniechanie wystąpienia do właściwych służb sanitarnych i Inspekcji Ochrony Środowiska z wnioskiem o zajęcie stanowiska w sprawie.