Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 26 lutego 2014 r., sygn. I SA/Gd 989/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Rischka, Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń, Sędzia NSA Małgorzata Tomaszewska (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Marzena Cybulska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 26 lutego 2014 r. sprawy ze skargi "A" S.A. z siedzibą w G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 3 czerwca 2013 r. o Sygn. akt [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2011 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

ZASKARŻONĄ DECYZJĄ SAMORZĄDOWEGO KOLEGIUM ODWOŁAWCZE UTRZYMAŁO W MOCY DECYZJĘ PREZYDENTA MIASTA Z DNIA 7 WRZEŚNIA 2012 R., W PRZEDMIOCIE OKREŚLENIA A SA WYSOKOŚCI ZOBOWIĄZANIA W PODATKU OD NIERUCHOMOŚCI ZA 2011 ROK.

W UZASADNIENIU DECYZJI SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE WSKAZAŁO NASTĘPUJĄCY STAN FAKTYCZNY:

POSTANOWIENIEM Z DNIA 12 STYCZNIA 2012 R. PREZYDENT MIASTA WSZCZĄŁ Z URZĘDU POSTĘPOWANIE W SPRAWIE OKREŚLENIA W/W SPÓŁCE WYSOKOŚCI ZOBOWIĄZANIA PODATKOWEGO W PODATKU OD NIERUCHOMOŚCI ZA 2011 ROK, WOBEC WYKAZANIA PRZEZ SPÓŁKĘ W DEKLARACJI CZĘŚCI POSIADANYCH BUDOWLI I GRUNTÓW, JAKO ZWOLNIONYCH OD PODATKU NA PODSTAWIE ART. 7 UST. 1 PKT 2 USTAWY Z 12 STYCZNIA 1991 R. O PODATKACH I OPŁATACH LOKALNYCH (DALEJ JAKO U.P.O.L.).

W KONSEKWENCJI, PO PRZEPROWADZONYM POSTĘPOWANIU WYJAŚNIAJĄCYM, DNIA 7 WRZEŚNIA 2012 R. PREZYDENT MIASTA WYDAŁ DECYZJĘ, KTÓRĄ OKREŚLIŁ A SA WYSOKOŚĆ ZOBOWIĄZANIA W PODATKU OD NIERUCHOMOŚCI ZA 2011 R. W KWOCIE 1.611.293 ZŁ. W UZASADNIENIU DECYZJI ORGAN DOKONAŁ WYKŁADNI UŻYTEGO PRZEZ USTAWODAWCĘ W ART. 7 UST. 1 PKT 2 USTAWY O PODATKACH I OPŁATACH LOKALNYCH POJĘCIA "BUDOWLI INFRASTRUKTURY PORTOWEJ ORAZ ZAJĘTEGO POD TĘ BUDOWLĘ GRUNTU" STWIERDZAJĄC, ŻE NALEŻĄCE DO PODATNIKA GRUNTY I BUDOWLE (WSKAZANE W ZŁOŻONEJ 9 LUTEGO 2011 R. DEKLARACJI) PODLEGAŁY W ISTOCIE OPODATKOWANIU PODATKIEM OD NIERUCHOMOŚCI, NIE SPEŁNIAŁY PRZESŁANEK Z ART. 7 UST. 1 PKT 2 U.P.O.L..

OD POWYŻSZEJ DECYZJI, A SA ZŁOŻYŁA ODWOŁANIE ZARZUCAJĄC ORGANOWI PODATKOWEMU PIERWSZEJ INSTANCJI NARUSZENIE ART. 7 UST. 1 PKT 2 USTAWY O PODATKACH I OPŁATACH LOKALNYCH W ZW. Z ART. 2 PKT 4 USTAWY O PORTACH I PRZYSTANIACH MORSKICH, A W KONSEKWENCJI BŁĘDNE PRZYJĘCIE, ŻE BUDOWLE I ZAJĘTE POD NIE GRUNTY STANOWIĄCE ODPOWIEDNIO WŁASNOŚĆ I UŻYTKOWANIE WIECZYSTE SPÓŁKI, NIE STANOWIĄ BUDOWLI INFRASTRUKTURY PORTOWEJ I ZAJĘTYCH POD NIE GRUNTÓW, A PRZEZ TO NIE PODLEGAJĄ ZWOLNIENIU Z PODATKU. W OCENIE STRONY PRZYJĘTA PRZEZ ORGAN PIERWSZEJ INSTANCJI BŁĘDNA WYKŁADNIA WW. PRZEPISÓW PRAWA MATERIALNEGO SPOWODOWAŁA, ŻE ORGAN PODATKOWY NIE BADAŁ CZY DANE BUDOWLE I GRUNTY ZWIĄZANE SĄ Z FUNKCJONOWANIEM PORTU, CO W OCENIE STRONY STANOWI NARUSZENIE PODSTAWOWYCH ZASAD POSTĘPOWANIA DOWODOWEGO SFORMUŁOWANYCH W ART. 122, ART. 180, ART. 181, ART. 187, ART. 188 I ART. 191 ORDYNACJI PODATKOWEJ. W TYM STANIE RZECZY STRONA ODWOŁUJĄCA SIĘ WNOSI O UCHYLENIE PIERWSZOINSTANCYJNEJ DECYZJI I UMORZENIE POSTĘPOWANIA W TEJ SPRAWIE.