Wyrok WSA w Lublinie z dnia 4 lutego 2014 r., sygn. II SA/Lu 606/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec, Sędzia WSA Jacek Czaja, Protokolant Referent Bartłomiej Maciak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 4 lutego 2014 r. sprawy ze skargi T. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie pomocy na dożywianie I. oddala skargę; II. przyznaje [...] A. S. od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie) kwotę 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, w tym 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) należnego podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. utrzymało w mocy decyzję Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w N. z dnia [...], odmawiającą przyznania T. W. świadczenia pieniężnego na zakup żywności w ramach rządowego programu " Pomoc Państwa w zakresie dożywiania" z uwagi na brak współdziałania wnioskodawczyni z pracownikami Ośrodka. Kierownik Ośrodka wskazał, że stosownie do art. 3 ust. 1 i 2 oraz art. 4 ustawy o pomocy społecznej instytucja ta spełnia jedynie subsydiarną funkcję, wymagając współdziałania adresata i beneficjenta pomocy. Przez współdziałanie należy natomiast rozumieć gotowość podjęcia współpracy z pracownikiem socjalnym oraz skorzystanie z uzasadnionych i rozsądnych jego propozycji, pomagających przezwyciężyć trudne sytuacje życiowe. Egzekucja od beneficjenta pomocy obowiązku współdziałania jest istotna z tego powodu, że pomoc ta nie może ograniczać się jedynie do prostego rozdawnictwa świadczeń. Według organu postawa wnioskodawczyni świadczy o tym, że nie podjęła jakichkolwiek kroków prowadzących do poprawy swojej trudnej sytuacji życiowej. Nie powinna mieć miejsca sytuacja, w której osoba wnioskująca o udzielenie pomocy nie współpracuje z pracownikiem socjalnym w celu ustalenia jej sytuacji faktycznej. W rozpoznawanej sprawie odwołująca, mimo prób przeprowadzenia wywiadu środowiskowego nie podjęła żadnych kroków w celu umożliwienia jego przeprowadzenia. Organ wyjaśnił, że wywiad usiłowano przeprowadzić w dniu 20 lutego 2013r., jednak nikt nie otworzył drzwi. Ponieważ nie uprzedzano o tej czynności, pismem z dnia 21 lutego 2013r. doręczonym 22 lutego 2013r. zawiadomiono T. W. o terminie wywiadu w dniu 28 lutego 2013r. w godzinach 9-10. W tym dniu brama na posesję była jednak zamknięta. Ponowną próbę przeprowadzenia wywiadu, również bezskuteczną, podjęto 14 marca 2013r. Organ zaznaczył, że mimo składania wniosków o przyznanie pomocy w styczniu, lutym i marcu 2013r. ostatni wywiad udało się przeprowadzić 20 grudnia 2012r. Również w opinii Kolegium przedstawione wyżej okoliczności przemawiają za uznaniem, że wnioskodawczyni nie współpracuje z pracownikiem socjalnym przez uniemożliwienie przeprowadzenia wywiadu, który jest konieczną czynnością dowodową, bez którego udzielenie pomocy nie jest możliwe.