Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 marca 2014 r., sygn. III SA/Wa 2143/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Alojzy Skrodzki (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz, Protokolant starszy referent Monika Olszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 marca 2014 r. sprawy ze skargi S. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości na 2007 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. na rzecz S. sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 10.302 zł (słownie: dziesięć tysięcy trzysta dwa złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] lipca 2013 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta. W. z [...] stycznia 2012 r. określającą S. sp. z o.o. z siedzibą w W. wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości na 2007 r. w kwocie 308.417 zł, należnego od przedmiotów opodatkowania położonych na terenie m. st. Warszawy zgodnie z załącznikiem nr 1 (zestawienie budowli podlegających opodatkowaniu w 2006 r.) i załącznikiem nr 2 (zestawienie powierzchni gruntów podlegających opodatkowaniu w 2006 r.).

Z akt sprawy wynika, że Skarżąca wykazała do opodatkowania jedynie grunty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nie wykazała natomiast budowli - tablic reklamowych. Tymczasem - jak wskazał organ I instancji - tablica reklamowa jest opodatkowana podatkiem od nieruchomości bez względu na to, czy jest trwale z gruntem związana czy też nie. Organ ten wyjaśnił, że każdy obiekt budowlany w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości jako budynek albo budowla. Definicja budowli zawarta jest w ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.; zwanej dalej w skrócie: "u.p.o.l.") i nie ma w niej wymogu, aby budowla była z gruntem trwale związana, gdyż taki wymóg zawarty jest jedynie w definicji budynku. Natomiast nie podlegają opodatkowaniu obiekty małej architektury, za które jednak nie mogą być uznane wykorzystywane w celach reklamowych tablice. Organ I instancji zaznaczył, że na gruncie u.p.o.l. nie ma znaczenia, czy tablica reklamowa jest budowlą w rozumieniu Prawa budowlanego. Wystarczy samo stwierdzenie, że jest to obiekt budowlany, bez względu na charakter jego związku z gruntem. Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają również tymczasowe obiekty budowlane, które nie mają cechy trwałego związku z gruntem. Organ I instancji wskazał następnie, że do określenia wysokości zobowiązania podatkowego przyjęto wszystkie posiadane przez Skarżącą i położone na terenie gruntów stanowiących własność W. lub Skarbu Państwa, wolnostojące urządzenia reklamowe. Wartość początkową budowli ustalono na podstawie przedłożonego przez nią wyciągu z ewidencji środków trwałych, biorąc pod uwagę brzmienie art. 4 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. oraz art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.). Określając wysokość zobowiązania z tytułu podatku od nieruchomości za 2007 r. organ I instancji posłużył się metodą wskazaną przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 5 czerwca 2009 r. (sygn. akt II FSK 295/08). W związku z tym, iż Skarżąca posiadała na terenie W. urządzenia reklamowe, których ilość zmieniała się w ciągu roku, organ I instancji do obliczenia wysokości zobowiązania podatkowego za 2006 r. przyjął jako podstawę opodatkowania budowli sumę wartości ustaloną na dzień 1 stycznia 2006 r., stanowiącą podstawę obliczenia amortyzacji, niepomniejszoną o odpisy amortyzacyjne, wszystkich posiadanych przez Skarżącą budowli podlegających opodatkowaniu. Następnie zaokrąglono podstawę opodatkowania, pomnożono przez 2% i otrzymaną kwotę podatku zaokrąglono do pełnych dziesiątek złotych, którą podzielono na 12 miesięcy.