Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 8 maja 2014 r., sygn. II SAB/Gd 11/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Górska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Mariola Jaroszewska, Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Diana Wojtowicz, po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2014 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi A. C. R. na bezczynność A Spółki Akcyjnej z siedzibą w G. w sprawie udostępnienia informacji publicznej 1. umarza postępowanie w sprawie bezczynności; 2. stwierdza, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3. zasądza od A Spółki Akcyjnej z siedzibą w G. na rzecz skarżącego A. C. R. kwotę 357 zł (trzysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

A. C. R. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę z dnia 16 stycznia 2014 r. na bezczynność "A" Spółki Akcyjnej z siedzibą w G. polegającą na nieudostępnieniu informacji publicznej na wniosek skarżącego z dnia 4 maja 2012 r. w terminie wskazanym w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 r., nr 112, poz. 1198), przy jednoczesnym niewydaniu rozstrzygnięcia w sprawie odmowy udostępnienia informacji publicznej lub umorzenia postępowania o udostępnienie informacji publicznej, zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Skarżący wniósł o stwierdzenie bezczynności "A" Spółki Akcyjnej z siedzibą w G. oraz o zobowiązanie jej do udzielenia informacji w żądanym zakresie i w żądanej formie. Nadto wniósł o zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi podniósł, że w zakresie przedmiotowej skargi skarżący nie jest związany jakimkolwiek terminem do jej wniesienia. Powołał się w tym zakresie na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 marca 2009 r. (II FSK 2020/08). Dalej, wskazując na treść art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej stwierdził, że użycie w tym przepisie terminu "zadania publiczne" eliminuje element podmiotowy i oznacza, że zadania publiczne mogą być wykonywane przez różne podmioty niebędące organami władzy i bez konieczności przekazywania tych zadań, a dystrybucja energii elektrycznej jest zadaniem publicznym. W świetle tego uznał, że żądanie udostępnienia decyzji stanowiących podstawę lokalizacji i budowy linii energetycznych dotyczy "sprawy publicznej" i nakłada na przedsiębiorstwo obowiązek udzielenia informacji dotyczącej tej sprawy.